Roberta polubiłem od pierwszej degustacji na której go spotkałem. Od razu można było zauważyć jego przewodnią cechę, jaką była bezkompromisowa autentyczność, rzecz wcale nie taka częsta . Może brała się po części ze środowiska śląskiej kontrkultury do którego formacyjnej roli się przyznawał.
Prawdziwa była jego miłość do wina i zapał z jakim o nim pisał. Barwność jego postaci odbijała się w jego blogowaniu , w którym poszerzył pole opisu, dodając nowe konteksty czasem pieprzne, balansujące na granicy, ale nigdy nie pozbawione swady, która była naczelną cechą jego stylu. Trudno pogodzić się z jego odejściem.
m. ś

Roberta poznałem osobiście rok temu na zlocie blogosfery, ucięliśmy sobie 20 minutową rozmowę o winie, którą pamiętam nawet dzisiaj. Myślę, że przypadliśmy sobie do gustu. Wcześniej wiele razy wymienialiśmy opinie w komentarzach na jego i moim blogu. Uzgodniliśmy zorganizowanie wspólnej degustacji naszych ulubionych win ( Kalifornia, Bordeaux, Priorat), takiej degustacji której legenda pozostała by na lata. Teraz już nic z tego nie wyjdzie. Z chęcią czytałem jego wpisy na blogu bo dotyczyły win właśnie „nie zwyczajnych” czyli zupełnie innych niż opisywanych w przytłaczającej większości polskiej blogosfery.
Straszna szkoda….

Świetny gość. Szkoda, że gdy pojechał na mecz Barcelony, to akurat Messi miał kontuzję.
W sobotę otworzyłem Quarts du Chaume, o którym z nim kiedyś rozmawiałem, i chciałem mu napisać, że całkiem spoko. Zdaje się jednak, że w tym momencie już to wiedział. Będzie go brakowało jak diabli.

Świetnie pisał o winie. Był też bardzo uczynny – pomagał. Będzie go brak.

Był pasjonatem totalnym – nie przepuścił żadnej butelce, na każde spotkanie przychodził z czymś otwartym, żeby się podzielić. Już się tacy nie rodzą.

Nie znałem osobiście, ale czasami coś podczytywałem – ładnie, zgrabnie, z pasją pisane. Wielka szkoda…

Pogrzeb Roberta odbędzie się w sobotę, 8.02.2020, w Dziekanowie Leśnym (za Łomiankami),
w Kościele Matki Bożej Królowej Rodzin, ul. Miła 52. Początek uroczystości o 11:00.

Miałem okazję chwilę z Robertem pracować kilka lat temu. Potem widywaliśmy się na degustacjach. Z wiedzą niemal niedościgniony. Ostatnio na degustacji Izy Kamińskiej został miło wspomniany, zapadło mi to w pamięć.