Nie wywołuje i basta:) Ciężko się tak rozmawia. Pozdrawiam.

Żeby już zupełnie nie dać się zdegradować, razem z argentyńskim chardonnay, do III ligi:) mam jeszcze tylko jedną prośbę. Powiedz drogi Wojtku, tylko tak szczerze, kiedy ostatnio byłeś na degustacji win z Argentyny? (p. Sławka też namawiam do takiego wyznania). Albo najlepiej na kilku, ale takich dużych przekrojowych, z reprezentatywną próbką argentyńskich winiarni, które bynajmniej nie szukają importera. Może mieliście okazję brać udział w jakimś przeglądzie współczesnych trendów na tym rynku, w tym nowości, jak choćby z tego okropnego chardonnay? Kiedy rozmawialiście z argentyńskimi winiarzami zastanawiając się wspólnie co zrobić żeby awansowali z odmętów końca tabeli II ligi? To wszystko byłoby naprawdę ciekawe.

Drogi Jacku, duża degustacja win z Argentyny była w Warszawie 15.03 i nie było tam ani jednego ciekawego Chardonnay, były natomiast bardzo dobre Criolle i jedno Pedro Ximenez pod florem. Na konkursie Decantera w maju próbowałem wszystkie wina z Argentyny ocenione (potencjalnie) jako złote medale i na 60 win były chyba dwa Chardonnay.
Ale przede wszystkim zżymasz się bodaj nie na temat, ani Sławek, ani ja nie pisaliśmy że argentyńskie Chardonnay są niedobre, tylko że nikt tą kategorią się dzisiaj specjalnie nie podnieca, nie jest ona w żaden sposób medialna ani modna, bez związku z tym jakie te wina faktycznie są. To jest tak jak z tokajskimi wytrawnymi Furmintami, one są obiektywnie świetnie i obiektywnie też są kategorią na światowym rynku bez żadnego prestiżu ani aktualności.
A dyskusja z winiarzami, jak mają awansować do wyższych lig, to w ogóle nie należy (zwłaszcza „wspólnie zrobić”) do dziennikarzy. Dziennikarze opisują rzeczywistość.

No tak, tylko że ani degustacja w Warszawie, ani konkurs Decantera, nie są specjalnie reprezentatywne, bo tam są winiarze, którzy szukają nowych rynków sprzedaży. Nie chcę żebyś spłonął świętym oburzeniem, bo nie chcę deprecjonować obu tych wydarzeń, ale nie znajdziesz tam tego co najlepsze. Przecież dobrze o tym wiesz. Czy na podstawie złotych dekanterowskich medali jesteś w stanie stworzyć obraz winiarski jakiegoś rynku? Moim zdaniem, nie. To oczywiście ciekawe eventy, potrzebne, dające do myślenia, ale jednak w żaden sposób nie miarodajne.
Z furmintami, to w kontekście naszej rozmowy, nie najlepszy przykład. Na pewno jest tak jak piszesz, że prestiżu nie mają, ale we mnie budzą szybsze bicie serca. Dlaczego? Dlatego, że czytam choćby Twoje teksty na ich temat i wiem że przekopałeś ten Tokaj wzdłuż i wszerz i dlatego w nie wierzę (w te teksty i w furminta:). Chciałbym po prostu, żeby kategoryczne sądy na temat win z innych miejsc na świecie były poparte, jeżeli nie równie, to przynajmniej większą niż stereotypowa wiedzą na ich temat.
Tim Atkin, który jak dobrze wiesz jest w Argentynie conajmniej raz w roku, spotyka, się, jeździ, degustuje i wyciąga wnioski. Już kilka lat temu w jednym z wywiadów powiedział, że argentyńskie chardonnay, szczególnie z Gualtallary i San Pablo reprezentuje bardzo wysoki poziom, a butelki od Cateny i Pepe Galante, to już zupełny odjazd. Tymczasem odpalam Winicjatywę i czytam notkę p. Sławka, z której wynika, że to chardonnay jednak „nie budzi”, a sami Argentyńczycy chodzą po Mendozie z piłami i siekierami, zastanawiając się co by tu wyciąć i jakie głupstwo zrobili sadząc tyle tego badziewia wokół.
I jeszcze jedna rzecz. Żyję w świecie, w którym argentyńskie chardonnay rozpala do czerwoności szerokie rzesze winomanów. Nowe etykiety, które pojawiają się na rynku witane są gorącymi dyskusjami, a bilety na degustacje chardonnay od Piero della Rochetta czy Sebastiana Zuccardi, choć nie tanie, sprzedawane są z prędkością światła. To jest też część winomańskiej rzeczywistości. Nie traktowałbym jej z góry.

PS. A z winiarzami to jednak warto rozmawiać. W końcu oni tą rzeczywistość tworzą.

Nie wiem, jak z tego tekstu można wyciągnąć wniosek, że odnoszę się do jakości argentyńskiego chardonnay, a nie odbioru tej kategorii przez konsumentów, ale na wszelki wypadek, prostuję to, co Pan napisał. Jestem jak najdalszy od:

1. Przekreślania całej kategorii
2. Twierdzenia, że chardonnay z Argentyny jest kiepskie
3. Stygmatyzacji fanów argentyńskiego chardonnay
4. Traktowania argentyńskiego chardonnay z góry

Świetnie, bardzo się cieszę. Teraz już rozumiem. Niech Pan jeszcze coś napisze co z tym areałem?:)

Argentyna jest turystycznie/enoturysrycznie bądź co bądź krajem od Polski dość odległym. Wiedzę o nim statystyczny winopijca czerpie z dystrybucji krajowej, festiwali, konkursów. I stąd płynie przeświadczenie o pożądaniu lub jego braku danego szczepu pochodzącego stamtąd.

Sto procent racji, że daleko, brak dostępności etc. Co innego mnie dziwi. Dlaczego jak się czegoś nie wie, czegoś nie ma albo czegoś się nie zna a priori zakłada się że jest beznadziejnie nudne.