Muszkaty: Pobudzanie wyobraźni

Pani Rutkiewicz, moja licealna nauczycielka chemii, miała anielską cierpliwość. Przez trzy lata bezskutecznie próbowała przekonać mnie do rozgryzania wzorów, układu okresowego pierwiastków, rozróżniania kwasów od zasad. Na szczęście się jej nie udało. Sukces szkolnej profesorki mógłbym bowiem okupić skłonnością do rozpoznawania w gewürztraminerze monoterpenu pod wdzięczną nazwą cytronelolu, w muszkacie zaś 2,3-benzopirolu, zwanego niekiedy indolem. A tak, wykopany na koniec trzeciej klasy za drzwi z nędznym trzy na szynach, mogę do woli fantazjować nad kieliszkiem o płatkach róż i nutach piżma.

Wino jest dla wąchaczy. Kto pomija w degustacji, czy nawet zwykłym piciu etap nosa, pozbawia się co najmniej połowy frajdy, jaka płynie z obcowania z nim. Nieważne, czy szukamy owoców liczi, czy nut wiejskiego podwórka, korzennej woni orientalnego targu czy ołówkowego grafitu bądź świeżo wylanego asfaltu. Wszystko to tylko molekuły zapachowe, których wzór można zapisać sucho na kartce. To, czy 2,5-dimetylopirazyna będzie się nam kojarzyła z aromatem mlecznej czekolady, jest już tylko kwestią środowiska, w jakim wzrastaliśmy, zasobów naszej pamięci zapachowej i, przede wszystkim, wyobraźni.