W 1541 roku konkwistadorzy Jiménez de Quesada i Pedro de Valdivia zajęli tereny dzisiejszej Kolumbii i Chile. Zaledwie siedem lat później pierwsze sadzonki winorośli dotarły do portu Talcahuano w Chile. Sadzeniem zajęli się hiszpańscy misjonarze pod wodzą Francisco de Carabantesa. Pod koniec XVIII w. chilijskie winnice osiągnęły powierzchnię ok. 15 000 ha.

W 1818 roku Chile uzyskało niepodległość. Pod Andy zaczęły docierać szlachetne odmiany europejskie: cabernet franc, cabernet sauvignon, cot (malbec), merlot, verdot, carménère, sauvignon blanc, chardonnay, sémillon, riesling i gewürztraminer, które z wolna wypierały uprawiane wcześniej masowo país i muszkat aleksandryjski. Winnice rozrosły się w XIX wieku do 30 000 ha, przede wszystkim w okolicach Concepción, Aconcagua i Cauquenes. To wtedy powstały znane do dziś winiarnie: Ochagavía, Errázuriz, San Pedro, Cousiño Macul, Lontue, Santa Rita, Carmen, Santa Carolina, Concha y Toro.

W 1882 roku chilijskie wina zdobyły pierwsze nagrody na międzynarodowym konkursie w Bordeaux. Kolejne sukcesy odniosły w Liverpoolu (1885) i w Paryżu (1889). W 1887 Viña La Rosa wyeksportowała do Europy pierwszą butelkę chilijskiego wina. Winiarski boom pod koniec XIX w. sprawił, że wino stało się w Chile alkoholem dla mas. W związku z szalejącym w kraju alkoholizmem, w 1902 roku rząd obłożył wina restrykcyjnymi podatkami; wkrótce uprawa winorośli przestała się opłacać. W dodatku w 1938 roku odgórnie ograniczono powierzchnię winnic (prawo to obowiązywało do 1974 r.).

Na początek nowej ery winiarstwa Chile czekało aż do roku 1979. Wówczas to Miguel Torres, znany kataloński producent, jako pierwszy zagraniczny inwestor założył tu winiarnię. Wraz z nim do Chile trafiły pierwsze stalowe kadzie, a wina z wolna zaczęły zmieniać swój charakter.

W 1982 roku Pablo Morande posadził z sukcesem pierwsze krzewy chardonnay w chłodnej Casablance, rozpoczynając trwający do dziś ruch poszukiwania chłodniejszych siedlisk, które byłyby w stanie dać bardziej zrównoważone wina. Trzy lata później chilijscy winiarze pokazali się po raz pierwszy na targach Vinexpo w Bordeaux. Po pierwszych wolnych wyborach w 1989 roku, kończących dyktaturę Augusto Pinocheta, sprawy zaczęły nabierać tempa.

Rok 1994 był jednym z najważniejszych we współczesnej historii chilijskiego winiarstwa – wtedy to w winnicach należących do Viña Carmen, niedaleko od Santiago, odkryto, że krzewy uważane dotąd za merlota są w istocie carménère. Odmiana szybko stała się światową wizytówką Chile.

Rocznik 1995 uznano za pierwszy wielki dla „nowych” win chilijskich. Wprowadzono system Denominaciónes de Origen na wzór europejski. Eduardo Chadwick i Robert Mondavi stworzyli Seña – pierwsze icon wine. Takich międzynarodowych spółek powstało więcej – w 1999 roku miejscowy potentat, Concha y Toro, połączył siły z baronem Philippem de Rothschildem w projekcie Almaviva w Pirque. W 2004 roku miała miejsce „Degustacja Berlińska” (zorganizowana na podobnych zasadach co „Judgement of Paris” dla win kalifornijskich w 1976 roku): Viñedos Chadwick 2000 i Seña 2001 pokonały w degustacji w ciemno legendarne wina europejskie.

Wiek XXI przyniósł w Chile ponowne zainteresowanie zapomnianymi szczepami, m.in. país, cariñeną czy garnachą. Winogrodnicy ruszyli na północ (pustynia Atakama), południe (Itata, Bío-Bío, Malleco) oraz na wybrzeże Pacyfiku w poszukiwaniu chłodnych siedlisk. Chilijskie winiarstwo nie było jeszcze nigdy tak zróżnicowane i intrygujące.