A niby dlaczego należy (bo najwyraźniej należy) rozczulać się nad
faktem, że jakiegoś wina spróbuje mały procent konsumentów? Nie wszystko
produkuje się w kalifornijskich ilościach, nie wszystko musi mieć zatem
kalifornijską cenę.
Dla rozjaśnienia obrazu: w Wielkiej Brytanii omawiane wino kosztuje jedyne ₤11,25.
Drogo? Tanio? Mniej więcej tak samo jak u polskiego dostawcy. Skąd
zatem „szkoda że takie drogie”? Ani szkoda, ani drogie…
Zaś konsument (na którego interes zechciałeś się powołać) odczyta z tego stwierdzenia tylko słowo „drogie”, niestety.
Obawiam się, że w ten sposób automatycznie skazujesz swoich czytelników na kupowanie w marketach, bo tam „tanio”…

Nie traktuję konsumenta jako idioty i dlatego sądzę, że z opisu wina wyczyta, że jest zdecydowanie polecane, a nie tylko, że jest „drogie”.

Po drogie jest – umościło się wygodnie na górnej półce, stanowiącej 1% sprzedaży wina w Polsce. Nawet jeśli jest warte swojej ceny (zwłaszcza polskiej), nie zmienia to faktu, że mnóstwo konsumentów sobie na to wino nie będzie mogło pozwolić – i to cokolwiek filozoficzne stwierdzenie jest źródłem słowa „szkoda”.

A skoro już porównujesz do Anglii – tam 20% ceny tego wina stanowi akcyza. U nas 2%. Więc to wino w kontekście rynkowym jest w Anglii o wiele mniej drogie niż u nas, a powinno być odwrotnie, zważywszy zasoby gotówki w portfelach konsumentów.

Czasem wydaje mi się, że zbyt zapatrujesz się na badania rynku robione na potrzeby marketów czy ambry.
Ten tutaj wykres pewnie znasz, bo w dość powszechnie obśmiewanym artykule (na wyborcza.biz) mocno Ciebie i Winicjatywę cytowano. Chcąc niewątpliwym autorytetem znanego krytyka podeprzeć redakcyjną ignorancję, jak sądzę ;-)

Błagam, porzuć wreszcie ten dziwny nawyk spychania fine wines (czy jak to zwać) w jednoprocentową niszę. Bo ani to zabawne, ani wiarygodności nie przysparza. A badań oczywiście wyborcza sama nie zrobiła co jakby nieco je uwiarygadnia ;-)

Ten wykres to na podstawie jakiejś ankiety? Mało wiarygodne, chyba że pytanie brzmiało „ile wydałeś najwięcej w życiu na butelkę wina?” :) Niemożliwe, żeby 5% Polaków płaciło za butelkę wina średnio ponad 50 zł

1) Badania Milward Brown na zlecenie Lidla.

2) Dlaczego niemożliwe? Inne badania (Nielsen dla Ambry) też na to wskazują.

Sławku, rynek wina w Polsce to 2,6 mld zł – latwo sprawdzalna dana z uwagi na VAT) i 142 mln litrów (łatwo sprawdzalna dana – akcyza). Czyli średnia cena wina sprzedanego w Polsce to 18 zł brutto. Czyli co najmniej 51% win sprzedawanych w Polsce kosztuje mniej niż 18 zł.

Zatem cytowany przez Ciebie wykresik nie odzwierciedla rzeczywistości, tylko badanie, w którym pytano konsumentów „ile zwykle wydajesz na wino”. Wynikła z tego bajka o tym, jacy jesteśmy ambitni.

Mam więc mocno uzasadnione prawo sądzić, że sprzedaż win za > 50 zł jest w Polsce bliższa 1 niż 5%.

Dodam jeszcze załącznik ilustrujący, jak w PL przeprowadza się badania rynkowe:

Ja amatorsko, ale ambitnie, bo przygotowuję sie do World Sauna Championships… ;-))

Wojtku!
Nie wiem co miałeś z matematyki.
Na podstawie podanych przez Ciebie danych butelka wina w PL kosztuje średnio 13,73pln brutto.
Nie wiem też co miałeś ze statystyki, ale na podstawie samej wartości średniej nie da się wyciągnąć żadnego wniosku o wartościach krańcowych. Ani takiego, że 1%, ani takiego że 5%.
Dla podtrzymania tematu podam jeszcze jedno badanie (tym razem Nielsen). Otóż mówi ono, że wina +30pln to 4% rynku ilościowo i 8% wartościowo. Za, bodajże, 2010, więc dziś jaszcze więcej, bo to równocześnie najszybciej rosnąca kategoria na rynku.
Kwotowo daje to z grubsza 200 milionów złotych, czyli (licząc dla przykładu średnią cenę butelki w tym najwyższym przedziale = 50pln) 4 miliony butelek. To już daje 2,2%.
Dodaj do tego jeszcze jakieś 10-20% na wzrost od 2010 do dzisiaj, i na podstawie podanych przez Ciebie samego danych będziesz miał przybliżony wynik.
Ale oczywiście zrozumiem kolejny argument w dyskusji (Twój bądź Macieja), że mylą się zarówno Milward jak i Nielsen, a jedynie słuszna racja musi leżeć po Twojej stronie, bo jest to słuszna racja i koniecznie trzeba jej dowieść.
Oczywiście rozumiem też, że przytaczając badania pokazałem „wykresik”, zaś Twój domysł jest niepodważalny.
Pozwolisz zatem, że na tym zakończę już swoją argumentację…

2,6 mld podzielone przez 142,5 mln daje 18,25. Miałem dostateczny z matematyki, ale tego jestem absolutnie pewien.

A na swoje wątpliwości sam odpowiedziałeś. Najpierw prosiłeś żeby „fine wine” „nie spychać do 1% niszy”, a potem sam wyliczyłeś, że wina >30 zł stanowią 2,2% (dziś może trochę więcej, ale nie wiadomo) rynku. Czyli te >50 zł w najbardziej optymistycznym scenariuszu stanowią połowę tych 2,2. QED.

Nie chodzi więc o to by racja leżała po mojej stronie – bardzo bym pragnął, by „fine wine”, któremu poświęcamy znaczną większość tekstów na tym portalu, stanowił zauważalny procent rynku. Niestety – wydruki kasowe i wszelkie dostępne statystyki dowodzę, że nie stanowi.

Obowiązującym standardem w tej branży nie jest butelka litrowa. Czyli jeszcze cośtam trzeba zrobić z tym 18,25 ;-)

Matematyka trudną jest, ale nie aż tak, bym swojego własnego wyliczenia (dot.2,2%) nie potrafił zweryfikować jako niepoprawnego, zatem usunąłem je, jeszcze nim zdążyłeś opublikować swój komentarz.

Swoje wiadomości dot. szybkości wzrostu w poszczególnych kanałach sprzedaży oraz
wielkości rynku w najwyższym sektorze (4% wolumenu, 8% wartości rynku dla win +30pln) czerpię właśnie z Nielsena. Dane z 2010, więc jak wspomniałem teraz cyferki nieco większe.
Ale pewnie Nielsen też spaprał robotę…

Dane Nielsena nie cieszą się w branży wielką estymą…
W każdym razie to, co było trendem w 2010, na pewno nie musi być trendem w 2014. Poza dyskontami praktycznie wszystkie kanały mają za sobą dwa lata stagnacji, więc najszybciej rosnącą kategorią w Polsce w 2013 r. na pewno nie było >30 zł. Najszybciej rośnie ta kategorie, która jest na półce w Biedronce i w mniejszym stopniu w Lidlu, Żabce i Tesco.

Moim zdaniem przełożenie ma tu nie tylko cena, ale i dostępność… Ja mam Lidla i Biedronkę na drodze z pracy (dosłownie, nie muszę nawet zjeżdżać gdziekolwiek, tylko od razu na parking), do Żabki mam żabi (!) skok, podobnie do drugiej Biedronki. Do sklepów specjalistycznych muszę odbyć osobną wyprawę, a moje ostatnie kilka wizyt zakończyło się niestety rozczarowaniem (tzn. jeśli idę do Żabki/Biedronki?Lidla i płacę ~20 zł za wino, to ma być OK, bez uniesień, jak idę do sklepu specjalistycznego i zostawiam tam ~35 zł za butelkę, to musi mnie czymś ująć, a tak nie było w przypadku ostatnich pewnie 8 butelek).

Wojtku!
Doskonale rozumiem, że masz swoją tezę popartą swoim oglądem rynku. Ale za kategorycznymi stwierdzeniami na temat trendu w poszczególnych kanałach sprzedaży (stagnacja?!) pewnie stoją jakieś mocne dane. Podobnie za stwierdzeniem, że „na pewno” najszybciej rośnie rynek dyskontów.
Odtajnij proszę dane na których się opierasz, a łatwiej będzie rozmawiać o konkretach.

Swoją drogą dyskusje z Tobą są cenne, choćby tylko z tego powodu, że prezentujesz zupełnie inny pogląd na rynek niż ten (kawałeczek rynku) który ja sam widzę.

Nt. 2012: „w roku 2012 dał się zaobserwować bardzo szybki wzrost znaczenia kanału dyskontowego w sprzedaży wina, lekki supermarketów międzynarodowych oraz spadek udziału kanału sklepów małoformatowych. Pierwsze dwa kanały stanowią główne źródło wzrostu kategorii win stołowych.”
Nielsen dla Ambry, cyt. za: http://presszone.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=778:polska-winem-pynca&catid=40:infofood&Itemid=59

Nt. 2013: „[dyskonty] w 2013 r. odnotowały dwucyfrowy wzrost sprzedaży win, podczas gdy supermarkety wzmocniły pozycję z 5-proc. wzrostem, nieznacznie straciły hipermarkety i w większej mierze rynek tradycyjny.”
cyt. za: http://magazynhandel.pl/2013/12/20/stolowe-na-stol/

I twarde dane: wg najnowszego raportu KPMG (dane Euromonitora i własne) dyskonty kontrolują obecnie 46% ilościowo kategorii win stołowych+wzmacnianych+wermutów, czyli 76 mln litrów.
Wzrost całej tej kategorii w Polsce od 2004 (powiedzmy ze wtedy zadebiutowały dyskonty) wyniósł 56 mln l. Czyli polski rynek bez dyskontów w zasadzie tracił.

I jeszcze taka tabelka zrobiona przez Nielsena:

Pewnie pytanie brzmiało „ile najczęściej wydajesz na butelkę wina” i jak we wszystkich tego typu deklaratywnych badaniach wynik jest raczej projekcją marzeń badanych niż odzwierciedleniem rzeczywistości. Podejrzewam, że znaczy to raczej „5% respondentów, którzy zadeklarowali, że kupują wino, stwierdziło, że kupuje najczęściej wino powyżej 50 zł”. Jaki tam jest błąd statystyczny? Pewnie 3-4%.

Marcinie!
Ty na poważnie wierzysz, że korporacje płacą gruby cash za badania rynku po to tylko, by otrzymać „projekcję marzeń”?

Wzruszyłeś mnie…

„Badanie zaiste jest ciekawe. Wygląda na ogrom pracy, który nie przynosi
żadnych sensownych wniosków. Podziwiam samozaparcie autorów badania.”

To Twoje słowa Sławku przy okazji badania zleconego przez Biedronkę:
https://winicjatywa.pl/2014/02/07/biedronka-rynek-wina-badanie-konsumenckie/

Subtelna różnica pomiędzy „dotrzechdych” a Nielsenem gdzieś Ci nie umknęła?
Podtrzymuję zdanie, które zechciałeś zacytować…

Obawiam się, że przy pytaniu „ile najczęściej wydajesz na butelkę wina”, ilość odpowiedzi „powyżej 50 zł” oscyluje chyba w okolicach zera, bo nie dotyczy nawet Szanownej Redakcji, sądząc przynajmniej po proporcji ocenianych win (czego absolutnie nie poczytuję za wadę).

Źródłem tego wykresiku w Wyborczej jest informacja prasowa nt. badania
Milward Brown przeprowadzonego dla Lidla. Nie są to żadne dane rynkowe
tylko sondaż telefoniczny. Z tych danych wynika że średnia cena wina deklarowana przez respondentów to ok. 36 zł, czyli dokładnie 2x wyższa niż w rzeczywistości. Zatem owe 5% win >50 zł z tej ankiety możemy podzielić przez dwa i wyjdzie ok. 2% – tyle ile sam Sławku cytowałeś z danych Nielsena dla Ambry.

Źródłem tego wykresiku w Wyborczej jest informacja prasowa nt. badania Milward Brown przeprowadzonego dla Lidla. Nie są to żadne dane rynkowe tylko sondaż telefoniczny:

Bardzo się cieszę, że przyłącza się Pan do obozu walczącego o zrównanie cen „fine wines” z cenami w pozostałych krajach europejskich. Napewno jest wiele osób, które chętnie wyda ok 50 zł jeśli to wino będzie wyraźnie lepsze niż górna półka biedronki lub średnia Lidla. Niewątpliwie zdarzają się okazje i w sklepach specjalistycznych da się kupić fajne wino w dobrej cenie, ale niestety są to wyjątki.
Pozdrawiam.

Szanowny Panie Tomaszu!
Taktyka zakupowa dyskontów, zwna tu i ówdzie „shot&run”, nie ma nic wspólnego z obniżaniem cen fine wines. O czym zresztą Winicjatywa niejednokrotnie informowała w dość otwarty sposób. W dzisiaj opublikowanym przeglądzie Francji w Lidlu też informuje.
Jednorazowe zakupy jakiejś ilości wina po niskich cenach to zupełnie co innego niż regularne dostarczanie wina odbiorcom.
Co oczywiście nie zmienia faktu, że dzięki shot&run od czasu do czasu da się kupić przyzwoite wino w okazyjnej cenie. I nigdy więcej nie zobaczyć go na oczy, bo dyskont drugi raz już nigdy go nie kupi.
Takich przyzwoitych win w dzisiejszym artykule jest chyba aż 4, w cenach od 40 do 150pln. Samemu proszę ocenić czy to jest jakaś nadzwyczajna okazja cenowa.

Sławku wybacz, ale pisanie
„trend marketyzacji, który w zasadzie nie jest wart żadnej uwagi”
dowodzi pewnego oderwania od rzeczywistości. Markety i dyskonty wg najnowszych danych KPMG kontrolują 81% rynku wina w Polsce.

Może gdyby mali i średni importerzy pochylali się bardziej nad tym społecznym zapotrzebowanie, które bierzesz w cudzysłów, a które jest po prostu 81-proc. większością konsumentów – najwyraźniej znajdujących w marketach coś, czego nie znajdują gdzie indziej –to polski rynek wina wyglądałby lepiej. Tylko tak mogę zareagować na Twoje wołanie z wieży z kości słoniowej.

Nie pytam o wiarygodność badań KPMG ;-)

Tym bardziej, że owe 81% wygląda na całkiem sensowną liczbę. Co nie zmienia w niczym faktu, że w powszechnym trendzie marketyzacji nie ma nic interesującego.
Dlatego nie powinno dziwić, że mali/średni importerzy nie tylko nie chcą konkurować na tym poziomie, ale wręcz bronią się przed jakąkolwiek konkurencją z marketami rękami i nogami. Widocznie swoje szanse rozwoju oraz swoich klientów widzą gdzie indziej.

Oczywiście można (wyłącznie teoretycznie) rozważyć temat: „pochylenie się nad potrzebami klientów segmentu much-much-below-premium”. Takie rozważania robione na potrzeby biznes planu zaczynałyby się następująco: „Bierzemy wolne 100.000.000(E)…”
Czyli: nie mamy armat, dzięki którym można na rynku marketowym stać się poważnym graczem. A nawet gdybyśmy te armaty mieli, to też byśmy tego nie zrobili, bo nie chcemy walczyć na tym poziomie.
Ideologicznie rzecz biorąc: chcę kupować i sprzedawać wino od człowieka, który ma rodzinę, winnice, historię do opowiedzenia. Handel z NBV14-238 zupełnie mnie nie interesuje.
Taka postawa ma oczywiście swoje konsekwencje: trzeba akceptować fakt, że 81% obywateli nie jest i nigdy nie będzie moimi klientami. I zająć się tymi 19% z którymi chcemy pracować. I robić to z przyjemnością!

To że mało jest komentarzy pod winami 50+, chociaż nie wyciągał bym tu ceny, chodzi raczej o wina ze sklepów winiarskich. Jest to spowodowane dostępnością tych win, w ilu sklepach specjalistycznych możemy spotkać to samo wino? Kto chce je zamawiać przez internet? Ano niewielu stąd komentarzy brak. Niby dlaczego trend marketyzacji należy zepchnąć z pola uwagi? Zupełnie tego nie rozumiem. Kupuję wino od kilku lat, sklep to sklep, oczywiście w sklepie winiarskim sprzedawca może mi coś podpowiedzieć, podzielić się swoją wiedzą, ale nie jest to normą w każdym sklepie. Jeżeli widzę dobre wino w lidu to je kupuję, nie interesuje mnie kto skąd jak i za ile je kupił. Interesuje mnie jakość tego wina, a z nią jest różnie także w sklepach specjalistycznych, gdzie za słabą butelkę mogę zapłacić nie 20zł a 40zł i takich butelek w każdym sklepie znajdzie Pan 10-20 co najmniej. Częstą praktyką w sklepach winiarskich jest proponowanie win 80-100zł , gdy szukamy czegoś na grilla czy taras (z tym spotkałem się osobiście w jednym z największych sopockich sklepów). Inna sytuacja w szczecińskim sklepie zapytałem o jakiś rodan zapłaciłem 50zł , zrobiłem porównanie z rodanem z poprzedniej oferty lidla. Odwiedzając sklep ponownie w rozmowie ze sprzedawcą powiedziałem,że rodan z lidla jest o wiele lepszy, więcej ciała ,owocu, bardziej soczysty..Na co otrzymałem odpowiedz: -a co Pan też podąża śladami marketów jak Pan Bońkowski…-yyy nie wiem czy bym to tak nazwał, ale liczę się z opinią w/w…. -eee tam proszę Pana szkoda czasu na wina z dyskontów, nie ma co porównywać..-próbował Pan to wino ? – nie kupuję win z dyskontów.. Nie demonizowałbym marketów i nie wychwalałbym ponad niebiosa sklepów winiarskich. Jedni powinni się uczyć od drugich. Ubolewania wart jest poziom zarobków Polaków, a nie sam trend marketyzacji. Załóżmy że małżeństwo pijące po kieliszku wina dziennie, wypija miesięcznie 5-8 butelek wina miesięcznie. To daje 250-350zł przy zakupach w sklepie winiarskim i 90-160zł przy zakupach w dyskontach. Niech Pan to zestawi z zarobkami przeciętnych rodzin w naszym kraju i odpowie sobie na pytanie skąd się bierze trend marketyzacji. Oczywiście może Pan powiedzieć ,że Pana nie interesuje 80 procent społeczeństwa i celuje Pan w grupę zamożniejszych ,ale w takim wypadku problem marketów dla Pana nie istnieje. Nie istnieje tylko pozornie bo z tych 80% które dziś nie może sobie pozwolić na wino ze sklepów specjalistycznych jakiś procent się wzbogaci i będzie miało nawyk picia wina i zacznie go szukać w Pańskim sklepie także. Pozdrawiam serdecznie.

Panie Sławku,
szanuję Pana za wiedzę o winie i kilka niezłych tekstów na temat wina. Natomiast śledzę tę dyskusję i już się powoli we mnie gotuje. Z drugiej strony nie uważam, że jest to miejsce do czysto personalnych dyskusji, więc może na tym zakończę swój wpis. Natomiast apeluję do Pana, że należy szanować upodobania innych ludzi – nie każdy musi myśleć o winie tak, jak Pan. Czyż różnorodność nie jest fantastyczna?

Kubo!
Boleśnie zdaję sobie sprawę z faktu, ze jestem głosem (mikroskopijnej) mniejszości.
Niemniej dyskusja jaka się rozwinęła nie uraża chyba niczyich uczuć, a i personalnych wycieczek też jest tu jak na lekarstwo.
Jeśli jednak kogoś uraziłem którąś ze swoich wypowiedzi – niniejszym przepraszam. Intencją moją była i jest dyskusja o adekwatności ceny i jakości, nie zaś o gustach czy upodobaniach. Rzymskie „de gustibus…” jest nadal w mocy ;-)

Zgadzam się z tezą, że cena powinna odzwierciedlać jakość. Jednakże w dzisiejszych czasach ta zasada już nie obowiązuje. Przede wszystkim liczy się marka, pozycjonowanie produktu oraz reklama. A w jaki sposób cena ma odzwierciedlać wartość to już naprawdę nie wiem. W tym konkretnym przypadku, mamy cenę, która jest znacząco wyższa niż w kraju pochodzenia, więc określenie „drogo” jest adekwatne. Nie zgadzam się, że p. Wojciech promuje wina z dyskontu, bo poza nielicznymi wyjątkami, wina z biedronki czy Lidla otrzymują oceny najwyżej na poziomie pijane. Wina ze sklepów specjalistycznych często oceniane są wyżej. Natomiast powód poświęcania dużej ilości czasu na wina tanie jest bardzo prozaiczny – takie jest zainteresowanie większości czytelników WI.
Mało kto ma łatwy dostęp do win ze sklepów specjalistycznych, które operują w jednym mieście.

Panie Tomaszu!
Trafił Pan w sedno problemu.

Zasadniczym pytaniem zarówno winnego kupca jak i Konsumenta powinno chyba być: „Komu i za co płacę?” Za Brand? Za Marketing? Pańskie stwierdzenie, iż zasada płacenia za jakość już nie obowiązuje jest chyba najsmutniejszym możliwym podsumowaniem całej tej dyskusji.
Najgorsze, że prawdziwym.
Wynika z tego jednak jeszcze bardziej ponury wniosek: że można zażądać dowolnej ceny za dobrze wypromowany produkt, choćby jego jakość była w istocie nijakością. Kariera najważniejszych „marek” na rynku wina potwierdza doskonale to stwierdzenie.
Zawsze będę stał w opozycji do tego globalnego trendu, który powoduje, że ludzie wydają pieniądze na żywność, której nasi dziadkowie nie położyliby na stole.
Będę też bronił tezy, że istnieje pewna granica nijakości wina (żywności), poniżej której grzechem jest zapłacić jakiekolwiek pieniądze za produkt. Jak zapewne widać z przebiegu tej dyskusji, w przypadku wina widzę tę granicę mniej więcej na wysokości dwu serduszek.
Oczywiście zdaję sobie sprawę, że 99% Klientów nie tylko nie podziela mojego poglądu, ale go nie rozumie i/lub uważa za naiwny/idiotyczny. Liczę na zrozumienie u pozostałego 1%…