Nie do końca. To są błędy bednarza, a nie winiarza. I tak się składa że zdarzają się dość regularnie bednarzom węgierskim używającym dębu węgierskiego, natomiast praktycznie nie spotykam się z takimi nutami aromatyczno-smakowymi w winach np. włoskich albo austriackich.

A powód – oprócz braku kompetencji, który wydaje mi się mniej prawdopodobny – jest jeden: kasa. Krótsze sezonowanie drewna = niższy koszt, którego wymagają węgierscy producenci stanowią ogromną większość odbiorców tych beczek. Czyli problem jest jednak strukturalno-narodowy, a nie incydentalno-indywidualny.

Nie jest wykluczone – lecz tutaj już nie mam kompetencji ani danych – że to po prostu węgierskie pododmiany dębu częściowo są odpowiedzialne za te nuty aromatyczno-smakowe. Np. dąb z kanarów, w którym niekiedy leżakuje się tamtejsze wina, też daje bardzo specyficzny aromat.

Tak jak wspomniał Wojtek, te aromaty to raczej reguła niż wyjątek.

Panie Łukaszu!
Mając najbogatsze w PL portfolio win węgierskim w życiu nie usłyszałem takiej uwagi na ich temat. Zatem nijak nie wygląda to na regułę.
Łatwo przyjdzie mi się zgodzić z opinią Wojtka, że kiepski bednarz robi kiepskie beczki. Kupi je zapewne (tanio) kiepski winiarz. Ale nie uogólniajmy tego na cechę samego drewna – bo gdyby w istocie tak było, to wszyscy winiarze musieliby z natury rzeczy robić wina z wymienionymi wadami. A najwyraźniej nie robią.

Wypiłem sporo czerwonych win węgierskich (dużo z Egeru), podejrzanych zapachów nie stwierdziłem… poza najniższą półką cenową (która na Węgrzech kształtuje się w przedziale 12-18 zł), wyleczyłem się z tych win dość szybko. Dwie, trzy próby i koniec.
Na marginesie, polecam Tibora.

To „wypiłem sporo”, czy „dwie, trzy próby i koniec” ;)?

„Próby” dotyczą niskiej półki cenowej, którą odrzuciłem dość szybko na rzecz win droższych. Wynika to jasno z powyższego tekstu, tylko trzeba czytać ze zrozumieniem.

Tak jasno, że aż razi ta jasność! Pozdrawiam.

Panie Sławomirze,

ja się zupełnie nie upieram, że to wynika z wad beczki lub wina. Moim zdaniem jest dokładnie odwrotnie – to jest typowa charakterystyka węgierskiej beczki, a nie efekt użycia trefnego egzemplarza. I znów – moim zdaniem – to jest fatalny aromat. Co nie znaczy, że wszystkie węgierskie czerwone są złe. Wiele z nich ratuje m.in. to, że są:
1. Niebeczkowane :)
2. Leżakowane w beczkach dwu-, trzy-, czteroletnich, bo na nowe co rok nie wszystkich węgierskich winiarzy stać, co znacząco redukuje te aromaty.
3. Wina leżakują na tyle długo, że aromaty beczki integrują się z resztą, co dotyczy przede wszystkich win z wyższej półki (i oczywiście takich winiarzy z Pana portfolio jak np. Gere Attila).
4. Leżakują w dębie francuskim, co dotyczy półki zazwyczaj najwyższej.

Co do Pana portfolio, to ma je Pan uważnie skonstruowane i niewiele w nim win, o których mówię. Proszę jednak zwrócić uwagę, że nawet pamiętając o jego obszerności w kontekście naszego kraju, to jest tyci ułamek produkcji węgierskiej (na stronie widzę niecałe 30 czerwonych od kilku winiarzy). A pisząc o tym, że problem z tą beczką ma wielu popularnych winiarzy na Węgrzech, miałem na myśli takich (w kontekście win czerwonych) jak np. Bodri, Duzsi, Merfelsz, w dolnych półkach nawet Bock czy Konyari i wielu innych. A z Pana portfolio np. winiarnię Gal Tibor w ostatnich latach, co wyraźnie czuć w podstawowym pinot noir 2011.

Panie Łukaszu!
Napiszę jeszcze raz to samo, tylko innymi słowami.
Gdyby wymieniane wady były zależne od węgierskiego dębu, to obserwowalibyśmy je (w mniejszym lub większym stopniu) we wszystkich winach, w których go użyto. A nie obserwujemy. Ergo: nie chodzi o węgierski dąb.
Chodzi zapewne o cenę, niedbalstwo, brak umiejętności – jak sądzę. To zaś na szczęście nie wszystkich winiarzy/bednarzy dotyka.

W takim razie jest gorzej, niż napisałem.

PS Jeszcze raz tymi samymi słowami: to nie są wady, ta beczka jest zwyczajnie zła.

aaa no i właśnie, dziekuję. Nie wiedziałem, że kupaż się zmienił. Chyba szkoda, ten franc z merlot był wybitny.