Ampeleia – gwiazda nowej Toskanii
Gdy sławna i powszechnie szanowana winiarka z Trydentu Elisabetta Foradori zakładała w 2002 roku posiadłość w Toskanii, wzbudziła zdziwienie. Wielu producentów z północy Włoch szukało co prawda wówczas tanich hektarów i łagodnego śródziemnomorskiego klimatu właśnie w toskańskiej Maremmie, ale akurat Foradori? Była i jest przecież mistrzynią win górskich, alpejskich, a jej nazwisko wydaje się zupełnie sprzeczne z komercją. Zdumienie budziło również wybrane miejsce – wieś Roccatederighi leży w doprawdy mało seksownej apelacji DOC Monteregio di Massa Marittima, z dala od znacznie bardziej medialnego Bolgheri czy choćby już oswojonego przez winomańskie masy Morellino di Scansano. Trzecie zdziwienie to odmiany – w posiadłości Ampeleia posadzono bowiem niewiele miejscowego tutaj sangiovese czy białej ansoniki, sporo za to francuskich szczepów śródziemnomorskich (carignan i grenache, zwany lokalnie alicante), które w Toskanii mają znaczenie zupełnie marginalne, najwięcej zaś cabernet franc, który co prawda staje się obok merlota i cabernet sauvignon coraz popularniejszy, ale raczej w niżej położonych winnicach, gdzie z łatwością dojrzewa w pełni i pozbywa się nielubianych przez wielu nut ziołowych.
Ampeleia prędko wtargnęła do toskańskiej ekstraklasy zarówno swoim flagowym winem pod nazwą posiadłości, które do rocznika 2015 było kompozycją wszystkich wymienionych odmian pod wodzą cabernet franc właśnie, jak i solidną „drugą etykietą” Kepos, a potem kultowym w hipsterskich kręgach, celowo nieskomplikowanym, codziennym Un Litro w litrowej flaszy. Z czasem wina stawały się coraz bardziej dopracowane, o wyraźnym znamieniu śródziemnomorskiego terroir, ale też stylistycznie coraz mocniej opowiadające się po stronie „winiarstwa naturalnego”, z niskimi dawkami siarki, wyraźnie macerowane w winach „białych” i często lekko lotne w winach czerwonych. (Rok temu przeglądu win dokonał Tomasz Prange-Barczyński). Stawały tym samym w opozycji do flagowych win z Maremmy, czyli „supertoskanów”, technicznych, mocno beczkowych win nawiązujących stylem do Bordeaux albo wręcz Kalifornii.
Co kto lubi! Okazją do weryfikacji obranej przez Ampeleię drogi stała się mini-degustacja pionowa win na bazie cabernet franc. Nowym–starym (powraca bowiem do tych po paru latach przerwy) importerem Ampelei w Polsce jest włoski specjalista Vini e Affini, natomiast ostatnie butelki starszych roczników 2012, 2013 i Carignano można wciąż dostać u poprzedniego – Winoblisko.
Ampeleia Toscana Cabernet Franc 2021
Wino z nazwą szczepu na etykiecie to lżejsza wersja cabernet franc, leżakowana tylko w zbiornikach betonowych, bez beczki. Lekuchne, mocno wiejskie cabernet franc o landrynkowych nutach czarnej porzeczki i wyraźnym zapaszku obory. Kontrowersyjne! Sporo naturalizmu, nie wszystkim się to spodoba, natomiast zdecydowanie ujmuje finezją i smukłością swego absolutnie dojrzałego owocu (Vini e Affini, Wine Corner, Grono, 169 zł). ♥♥♥♡+
Ampeleia 2019
Od rocznika 2015 czyste Cabernet Franc wyselekcjonowane z najlepszych dla tej odmiany działek na terenie posiadłości. Jaskrawie naturalne wino czerwone o zapachu gniecionej truskawki i ceglanej mączki. Smak lekki, żwawy, minimalnie taniczny, pikantny, przy sporej wyobraźni możliwy do zidentyfikowania jako cabernet franc. Dobra soczysta końcówka z minimalnym tanicznym piaskiem w trybach. Wino stylistycznie opowiada się jednoznacznie po stronie „naturalsów”, wykracza jednak ponad niemal wszystkie wina z tego nurtu wielowymiarowością i głębią smaku (Vini e Affini, Wine Corner, Grono, 239 zł). ♥♥♥♥♡
Ampeleia 2018
Gorący rocznik dał Ampeleię szybko ewoluującą, z nutami orzechowymi, ale na podniebieniu wciąż soczystą, przyjemnie wiśniową, choć te taniny już zbyt długo nie pociągną. Wino dużej klasy, ewidentnie szlachetne i mimo swego otwarcie naturalnego stylu harmonijne i finezyjne (Vini e Affini, Wine Corner, Grono, 209 zł). ♥♥♥♥
Ampeleia 2017
Najbardziej skupiony i ciemny w owocowym rejestrze z trzech degustowanych roczników Ampelei, najmniej naznaczony naturalistyczną gestykulacją, najbardziej śródziemnomorski i toskański. Styl producenta jest zachowany w ujmującej lekkości i – mimo minimalnej siarki i balansowania na granicy mikrobiologicznego ryzyka – precyzji. Doskonałe wino, ale wypijcie je teraz – już się nie poprawi (Vini e Affini, Wine Corner, Grono, 199 zł). ♥♥♥♥♡
Ampeleia 2013
Mięsisty bukiet starzejącego się caberneta, pełen nut umami, lekko ziemistych, z naturalistycznym niuchem, który – jak zawsze w Ampelei – nie przekracza granicy dobrego smaku. Owoc caberneta jest w pełni dojrzały, bez zieloności; wino jest wyraźnie śródziemnomorskie w rejestrze, a nie atlantyckie, z miękkimi, wypolerowanymi taninami o fakturze rozpuszczonych lodów. Świetnie, choć czy wielkie? Do tego brakuje mu szczypty świeżości i większej precyzji (Winoblisko – ostatnie butelki, 180 zł). ♥♥♥♥
Źródło win: nadesłane do degustacji przez importera (Vini e Affini), zakup własny autora (Winoblisko).
- 1
- …
Komentarze