Ups, jak dobrze, ze nie jestem krytykiem :)
A tak na poważnie, Takie „opicie” jak Ty to ma w Polsce to ma może 15 osób. I ja czytając od lat twoje teksty, wiem doskonale jaką stylistykę lubisz i byłem pewien, że to wino pojedziesz, choć nie spodziewałem sie że aż tak.
A na marginesie, to jest temat na długa rozmowę, pytanie brzmi mniej więcej tak:
„Czy swoja przygodę w świecie wina rozpoczynać od win łatwych czy od win dobrych”
a dokonując paraleli.
„Czy budowę postaw czytelniczych rozpoczynać od polecania nie czytającym Dostojewskiego czy raczej na początek dać im Harlequina albo jakiś kryminał i oczekiwać że do poważnych pozycji dojdą z czasem”

Są lepsze i gorsze kryminały. Ten jest fatalny. Jak był dobry, np. Cepa Lebrel z tego samego sklepu, to szczerze polecałem.

Czy Twoja paralela rozciąga się też na karmienie dzieci trawą, w nadziei, że dzięki temu kiedyś będą jadły szparagi?

Trawa, z tego co wiem poza pewnymi szlachetnymi gatunkami jak zboża ( które zgodnie z systematyką biologiczna są trawami) czy słynną trawą cytrynową nie sa przeznaczone dla ludzi. Ale ogólnie tak, jeżeli będziesz dziecko uczył diety urozmaiconej to kiedyś prawdopodobnie będzie jadało szparagi. Można też uczyć ich tylko pizzy i hamburgera, wtedy wyrosną młodzi Brytyjczycy z klasy robotniczej, nie potrafiący jeść ozem i widelcem, co łatwo zauważyć odwiedzając krakowski Rynek i obserwując ich gdy jedzą w ogródkach restauracyjnych , i akurat nie było pizzy w ofercie

Uroczo.
Zauważasz więc, że jak się uczy ludzi za pomocą szajsu (pizza&hamburger) to nie jest fajnie?
To dlaczego pytasz jak jest w wypadku wina? Jest dokładnie tak samo.

Przepraszam, ze sie wtrącam, ale to juz jest irytujące. Ta narracja płynąca od importerów i ze specjaliszczakow, ze wina w marketach to jest jakaś inna kategoria niż wino, ze to badziew niegodny, aby brać go do ust, ze „pic takie „wino”” to jakby trawę żreć.
I to wszystko, gdy wielu importerów sprzedaje dokładnie takie same wina, wina które zalegają półki marketów za granicą, tylko importerzy sprzedają je w cenie 3 razy wyższej. Ba, wstawiają takie wina do najlepszych restauracji.
Filozofia Kalego. Tańsze wina sprzedawane w Polsce w marketach – bardzo źle. Tańsze wina sprzedawane przez importerów z narzutem 200% – bardzo dobrze.

Proszę łaskawie zauważyć, panie Remigiuszu, że nie wypowiadam się w kwestii tego wina. Nie piłem, ergo nie mam opinii. Nie obchodzi mnie też zbytnio gdzie je kupiono.
Wypowiadam się WYŁĄCZNIE w kwestii nieuprawnionych tez od wieków stawianych przez Irka. Nic więcej.

Sławku
A jaka to teza? Jedyną tezą jakiej u nie nie możesz znieść, to ta, że wino powinno być dostępne i każdy ma prawo pić takie wino jakie lubi i może je kupować gdzie chce, również w sieciówce.
TAK, dyskonty są dobre, TAK produkty z nich są dobre, a sery wręcz wspaniałe, co jasno potwierdził Gieno

Przeczytaj ze zrozumieniem swoje własne posty powyżej, a znajdziesz (być może) odpowiedź na to pytanie.

Rozumiem co piszę, a ty nie rozumiesz, bo nie chcesz patrzeć szerzej i widzisz wycinkowo. Tak jak w żaden sposób nie odnosisz sie do faktów które dzieją sie na rynku. NP to że wina z Biedronki polecają sommelierzy, że Gieno sery z Lidla Promuje , a Paweł Białęcki ( świetny sommelier) własnym nazwiskiem podpisuje sie pod winami z linii Titular, które jeszcze niedawno stały w Owadzie.
Tracisz kontakt z rzeczywistością, nie podążasz za zmianą
Jak skrytykujesz publicznie Giena, albo pochwalisz jego sery to dopiero będziesz wiarygodny

Ja nie dyskutuję z rynkiem.
Ja dyskutuję z Tobą i z twoją idiotyczną tezą.
Co do sommelierów reklamujących to czy tamto, moje stanowisko jest stałe i niezmienne: gratuluję kontraktów reklamowych.
Co do krytykowania Gienia – musiałbym najpierw zjeść produkt, który reklamuje, by się o nim wypowiedzieć. Taki mam zwyczaj, że nie otwieram japy jak nie wiem o czym mowa. A że nie zanosi się (chwała bogu) na wizytę w lajdlu po ser, to raczej krytyki nie będzie.

Można coś więcej o tych serach?

Nie widziałeś, Giena promującego sery z Lidla?
Nagle okazało sie, że są równie dobre jak zagrodowe, kupuj śmiało jak chcesz, juz ci antydyskontowe lobby nie będzie po głowie skakać , wszak te sery Gieno poleca

Wstyd przyznać, nie znam Giena ;). Dopóki któryś market nie weźmie się za sprzedaż Cantala entre-deux (przez krótki okres był w Auchan jeune, ale szybko zniknął), pozwolę sobie pozostać sceptycznym. Tymczasem polecam pecorino romano z Biedry – jest OK. Brać, póki jest.

https://www.google.pl/webhp?sourceid=chrome-instant&ion=1&espv=2&ie=UTF-8#q=gieno%20mientkiewicz

Zgadzam się w całej rozciągłości z P. Irkiem. Dodam jeszcze mięso z Biedronki jako polecane. Ostatnio czytałem, jak to obecny tu na forum red. Robert Mazurek kupuje mięso. Nie zdradzam żadnej tajemnicy, bo sam to opisał w swoim felietonie. Otóż kupuje je u takiego specjalistycznego rzeźnika w Warszawie, gdzie każdego mięsa można na miejscu od razu spróbować. Ot, rzeźnik odkraja kawałek mięsa rzuca na ruszt i klient po chwili może próbować już świeżonki.
No ale to Warszawa. Panie Sławomirze zna Pan takie sklepy na prowincji, sa takie w Zamościu? Ja nawet dobrze znam Warszawę, ale nie znam takiego sklepu. Druga sprawa to jakie tam są ceny w tym sklepie?
A u mnie na prowincji w promieniu 100 km najlepsze mięso jest w Biedzie. Świeże, zapakowane tak, że długo pozostanie świeże, jest b. duży wybór, jest wołowina dojrzewająca w wielu gatunkach: antrykot, rostbeef, polędwica, wszystko w cenach kilkadziesiąt procent tańszych niż w konkurencyjnych blaszanych budach, gdzie już w wejściu odrzuca smród nieświeżego mięsa. I Pan nam Panie Sławku chce kit wcisnąć, że jedzenie z marketów jest do niczego..?

Panie Romanie!

Ja się spieram z tezą Irka, którą znajdzie Pan w jego trzecim poście. Dla niepoznaki zaczął ją od „czy”, ale znaku zapytania nie postawił. To taka teza, ale zakamuflowana.

Co do tego gdzie i jakie mięso Pan kupuje, to nie będę się w tej kwestii wypowiadał, bo to zwyczajnie nie mój problem, jeno Pański.
W Zamościu bywam niezmiernie rzadko, nie orientuję się w sklepach tego miasta. Sam mieszkam w Lublinie i nie mam problemów z zakupem dobrego mięsa, czy ryby która wczoraj pływała w morzu. Z serami jest faktycznie nieco trudniej – zatem zwykle kupuję bezpośrednio od producentów. A skoro w takiej wsi jak moja nie ma z tym wielkiego problemu, to chyba nie jest to aż taki problem jak się wydaje.

No to Pan popłynął z tą rybą w Lublinie, która jeszcze wczoraj pływała w morzu.
W Warszawie jest jedna bodajże tylko firma Fish Lovers, która dostarcza rybę w 24h od połowu. Do środy może Pan zamówić, a w piątek wieczorem odbiera Pan pod Cafe Niedźwiedź. O cenach lepiej nie mówić.
A że w Lublinie takie ekstrawagancje są dostępne to jestem szczerze zdziwiony… lol…

Owszem, dokładnie tym samym sposobem… rybki przylatują samolotem co czwartek.
Mam to na targu, 5 minut od domu.
Prowincja.
Można? Jak się chce, to można.
Jak się nie chce, to do marketu. I narzekać, że inni to mają dobrze. Mają, bo im się chce tuszyć dupsko po mąkę na chleb do młyna, jogurt zrobić w domu, amura kupić prosto z wody a jaja prosto od chłopa. To naprawdę jest AŻ TAK proste.

W Warszawie nie ma dużego rynku na takie świeże ryby.
Pewnie mieszkańcy Lublina są zamożniejsi albo bardziej świadomi. Szacun.

Zarabiają w Warszawie, ale wydają w Lublinie ;-)

Jak zarabiają w Warszawie, to jak kupują w czwartek ryby w Lublinie?
No i skąd te ryby do Lublina przylatują – z Luton czy ze Stanstead, mozna sprawdzić czwartkowe przyloty do LBL.
Oj zakiwał sie pan na amen broniąc sprawy, której sie nie da obronić.

Proszę spróbować wyjechać po 17-tej drogą z Wawy na Lublin, to się pan dowie gdzie śpią :-)
W razie potrzeby mogę panu podać bliższy namiar na rzeczone przedsięwzięcie – będzie pan miał okazję dopytać o szczegóły, lotniska i numery lotów.

Co do tego, że ma Pan problem przejechać przez Kołbiel, to nie będę się w tej kwestii wypowiadał, bo to zwyczajnie nie mój problem, jeno Pański.
Uważam też, że nie ma takich desperatów, zeby samochodem z Lublina do Wawy dopracy dojeżdżać.
Za namiary dziękuje, wystarczył mi rzut oka na sieć połączeń LBL, zeby wiedzieć, ze to ściema.

To co Pan uważa, może Pan sobie uważać. Fakty są takie, że w każdy powszedni dzień o świcie z LU jedzie ciągły korek do Wawy, a po 17tej ten sam korek wraca. Ale oczywiście może Pan uważać jak Panu się podoba :-)

Ojej, polecam wołowinę Limousine z Auchan – coś genialnego, jak na standardy serwowane w marketach – rostbef, antrykot – świetne. Biedra nie ma startu z tymi wynalazkami z Sokołowa.
Mają też wieprzowinę puławską – ale ja za wieprzowiną nie przepadam, więc nie próbowałem.

Z tą atrakcyjnością cenową mięs „biedowych” bym nie przesadzał. Cena kilograma polędwicy to ok 80 pln, a ja zwykle kupuję w blaszanej budzie za ok 60 i mogę ją sezonować po swojemu :)

case closed ;-)

Głupia sprawa, w Wielkopolsce zaczyna się od szparagów – jem, od kiedy pamiętam :).

Irek jest z KRK – tam tak dobrze nie ma ;-)

Opacznie mnie zrozumiałeś. Chodzi mi raczej o odniesienie sié jednego krytyka do opini drugiego.
To nie jest czepialstwo, raczej zauważenie kto w polskim winopisaniu sprawuje rząd dusz

Mój drogi, naprawdę nie chciałbym niczego ujmować Wojtkowi, ale czy nie sądzisz, że można niezależnie od siebie tak samo ocenić wino? Jeśli nie, to powiem więcej: szukając info o winie natknąłem się przypadkiem na generalnie pochlebną opinię WB nt rzeczonego Campo de Borja (nie zwróciłem uwagi, że pisze o innym roczniku) i mimo to napisałem, co napisałem. Dlaczego? Bo to wino po prostu takie jest: likier, lakier i alkohol!

Ale ja oczywiście to wszystko rozumiem. Rozumiem , ze obaj panowie jesteście „opici” i to nie wasza stylistyka. Obaj macie zbliżone zdanie i dobrze. Tyle tylko, że w tym przypadku głos krytyki i publiki pójdą rożnymi ścieżkami

Wiedziałem to, dlatego unikałem dosadnego słownictwa, bo nie chcę obrażać cudzych gustów, ale też nie będę im pochlebiał.

Mam jeszcze cztery – spróbuję w tym tygodniu jakąś otworzyć dla porównania.

Ja też wezmę jeszcze sztukę, żeby potwierdzic

Otworzyłem wczoraj drugą i podtrzymuję. W nosie teraz wydała mi się nieco mniej aromatyczna, ale czysta i przyjemna. Więcej gruszki niż jabłek, z lekką nutą drożdżową. Za to w smaku bez zarzutu – mocno wytrawna, z fajnym, niezbyt agresywnym kwasem. Owocu też nie brakowało. Wg mnie w tej cenie naprawdę świetny zakup.

Moja czysta, i smaczna, choć prościutka.
Do tej pory takie nierówności przytrafiały sie przede wszystkim Owadowi, głownie w wypadku etykiet robionych na ich zamówienie. Teraz widzę idzie to szerzej.

Grand Gold 80 win, Gold 815, Silver 1647. Razem medali było 2542, czyli około 28% win otrzymało jakiś medal, czyli, więcej niż co czwarte. Producenci zapewne wysyłają na konkurs swoje najbardziej udane wina, więc, czy to jest duży procent? Czy średni? Oceńcie sami. Lecz, biorąc pod uwagę, że jest to ponad 9000 win z 50 krajów, z ponad setek tysięcy producentów, czyli kilku milionów win (sic!) to chyba nie jest aż tak dużo medali?
Co do Barefoot, to czy konkretnie to było „to” wino? Nawet najwięksi producenci robią także dobre wina. Np. Gallo czy Torres, czy wielu innych. Nie jest wielkim problemem, zrobienie super wina za 20 euro w ilości 1000 butelek. Problemem jest, zrobienie 1 mln butelek, w przyzwoitej jakości i niskiej cenie.

Moim zdaniem producenci wysyłają tam swoje wina, aby móc się potem chwalić otrzymanym medalem. Inna sprawa to czy wino wysłane na konkurs to jest to samo wino, które potem ląduje na półce w Lidlu czy Biedronce. Śmiem wątpić. Na koniec proszę sprawdzić jak to jest z tymi winami z 50 krajów, skoro 2 tyś medali zgarnęły 4 kraje, a reprezentacja pozostałych jest bardzo mała. Niech Pan sprawdzi ile win z Argentyny, RPA czy Chile było ocenianych. Więc na pewno nie jest to konkurs najlepszych win świata.

Nie wiem kto napisał, że to jest konkurs najlepszych win na świecie? W którym wpisie znalazł Pan takie sformułowanie? W moim, na pewno nie. Taka teza jest po prostu nie uprawniona. Takiego konkursu nie ma i nie może być, bo konkursy są wycinkowe.
Śmiało, może Pan wątpić i wierzyć w teorię spiskową producentów. Na pewno, nie zdarzyło się Panu, aby jakieś wino smakowało różnie, w zależności od sytuacji w której Pan pił. Proponuję, czasami zamienić kolejność testowania win i sam Pan się przekona. A jeżeli chodzi o to, że jest mało win z Argentyny, RPA czy Chile, to w tych krajach mają swoje konkursy i tam także jest zapewne niewiele win z Francji. Po prostu, niewielu producentów z tych krajów interesuje ten konkurs. To świadczy tylko o tym.
A konkursy, akurat mnie nie wiele interesują, wolę inne źródła poszukiwania dobrych win. Na Winicjatywę, też nie mogę za bardzo liczyć, bo na razie przegląd win jest niewielki, zwłaszcza z poza naszego rynku. Na szczęście, coraz więcej ciekawych win trafia na nasz rynek, więc i Winicjatywa ma o czym pisać.

Panie Krzysztofie,
napisał Pan: „Producenci zapewne wysyłają na konkurs swoje najbardziej udane wina … jest to ponad 9000 win z 50 krajów, z ponad setek tysięcy producentów, czyli kilku milionów win…”. Zabrzmiało to, przynajmniej dla mnie, jak „światowy konkurs najlepszych win”.

Generalnie cała dyskusja zaczęła się od tego, że zdaniem pana Wojtka, fakt dostania złotego medalu na konkursie nobilituje jakieś wino. Nie piłem tego wina i go nie oceniam, ale z taką interpretacją niestety nie mogę się zgodzić.
Wypiłem dziesiątki win z medalami i setki bez medali i nie widzę żadnej korelacji między medalem na konkursie a jakością.

Kilka milionów win produkuje się w samej Europie. Nie sprawdzałem tych informacji, ale zaprzyjaźnieni winiarze z Włoch mówili mi, że jest zarejestrowanych pół miliona producentów wina. Część z nich zapewne działa na zasadzie „private label”, ale jest to liczba ogromna. Do tego Hiszpania i Francja, oraz kilka pomniejszych krajów. Każdy z nas odwiedzając np. Vinitaly, czy Prowein działa według jakiegoś wcześniej przygotowanego klucza. Przed przyjazdem trzeba umówić wszystkie spotkania. Nie chodzimy w ciemno od producenta do producenta, aby znaleźć wyjątkowe wina. Czyli, musimy zastosować jakiś klucz. Każdy ma swój, ale z pewnością oparty na jakiejś selekcji. A w selekcji musimy się na czymś oprzeć. Ja się nie opieram na medalach z Brukseli, ale, już na „niedocenianych przez Winicjatywę” magazynach i krytykach, na pewno. Pozdrawiam

Ja nie jestem Connoisseur światowych konkursów panie Tomaszu, i przecież nie o medal dla Aragonii mi chodziło! Forma, STYL i jeszcze raz Forma, jak pan Irek ładnie wcześniej napisał. Panie Tomaszu, z tymi liczbami które pan podaje jest pan bardziej niebezpieczny jak MacGyver w sklepie z narzędziami. Swoją drogą, na te dane można by spojrzeć od całkiem innej strony. Tych 320 sommelierów w ciągu trzech dni trwania konkursu wcale nie miało przemysłowej roboty na taśmie z butelkami. Średnia w najgorszym wypadku wychodzi 10 ocen na dzień. Jakieś kryteria musiały tam wystąpić i poziom degustatorów też chyba był nie najgorszy. Celem tego konkursu wg. organizatorów jest pomóc konsumentom w wyborze wina przy zakupie. I tylko tyle! Różnorodność win i profili sommelierów jest oryginalną cechą takich konkursów i nie ma co na nich lać wody. A jeśli chodzi o Garnachę z Aragonii to skromnie zaliczyłbym się do grupy fanów tego szczepu. Ja tą Aragonie widzę nie w kategorii wina czy antywina tylko takiego papierka lakmusowego na to, co dzieje się w całym regionie. Campo de Borja to ulubiona apelacja pana Parkera i to raczej mnie zastanawia, a nie fakt ile dębu jest w butelce. Słyszałem niedawno jak przedstawiciel producenta powiedział, że oni dobrze wiedzą co się na świecie podoba smakoszom, bo są wszędzie. I trzeba by zobaczyć jak profil tej Aragonia Selección Especial zmieniał się w ostatnich latach, bo tego nikt zaprzeczyć nie może kto zna chociaż trochę to wino. Mówią, że kto nie jest w stanie dostrzec piękno każdego wina trudniejszym mu będzie przekroczyć próg tajemnicy tego życia. Zachęcam do ponownej degustacji.

Skoro nie jest Pan koneserem światowych konkursów to proszę nie pisać głupstw na ich temat. Jurorzy na konkursach degustują między 60 a 120 win dziennie i zapewniam, że jak najbardziej jest to „przemysłowa robota na taśmie z butelkami”.

60 – 120?! W życiu już nie spojrzę na żaden medal ;).

Wino! Ileż pasji potrafi w nas rozbudzić! Możemy się spierać o liczby i być może pan jest bliżej prawdy. Nie zmienia to faktu, że Aragonia wcale nie musi być taka zła jak pan ją maluje. Po tych commentez et discutez już widzę kolejki w Lidlu ustawiające się po ostanią butelkę na półce… i zacieranie rąk importera też widzę. Panie Wojtku, trochę Latin Revolt panu napewno nie zaszkodzi!

Udało się ustalić że wino które nie smakowało mnie, Robertowi Mazurkowi i paru komentujących smakowało jurorom na Concours Mondial, Irkowi Wisowi i paru komentującym. Rzeczywiście warto było commenter et discuter.

Panie Wojtku, ja również bym wolał mniej karate w odmianie pasivo-agresivo w tej naszej dyskusji o winie. Tym razem nie wyszło, no ale może gdy w Lidlu, zachęceni sukcesem Aragonii ściągną kolejną, ciekawą hiszpańską Garnachę, będzie wtedy okazja by porzucić te „określniki” które nie określają absolutnie nic i popracować nad językiem i treścią, by wyciągnąć z omawianego wina to co najlepsze…. nie zapominając oczywiście o jego słabych stronach i podzielić się wspólnie tymi doświadczeniami, pamiętając o subiektywizmie naszych ocen tak przecież zależnych od wątłego stanu psycho-fizycznego i wyrobienia naszego podniebienia (u szcześliwców którzy je mają). Co zaś się tyczy tych „paru komentujących” którym się to wino podobało, to zachęcony przez pana zerknąłem szybko na obce fora. Rośniemy jednak w siłę! Ha,ha Pozdrawiam

Konkursy są warte niewiele – na pewno te organizowane wg systemu OIV gdzie ocenia się wina w milczeniu na głupim arkuszu a komputer zlicza średnią. Zdania nie zmieniłem. Jednak CMB i tak się wyróżnia wśród tych konkursów, dlatego tak właśnie napisałem.

Jeżeli konkursy są niewiele warte, to i degustacje są niewiele warte. Na tej zasadzie, wszystko można zanegować. Jeżeli są organizowane, tzn. że są potrzebne i dla kogoś ( pewnie wielu) są jakimś odnośnikiem.

Był Pan kiedyś na takim konkursie? Wie Pan czym on się różni od normalnej degustacji?

Nikt nie zaprzeczał, że konkursy są organizowane i komuś potrzebne. Mogę nawet podpowiedzieć komu w pierwszym rzędzie: organizatorom i producentom. Jedni na tym zarabiają a inni dostają ładną naklejkę na butelkę. Potrzebne są też podobno niektórym konsumentom.

Żaden z tych trzech punktów nie przesądza jednak, czy konkursy są miarodajne w wyborze najlepszych win, a od tego zaczęła się dyskusja.

Polecam wpis Wojtka dla Tomasza sprzed kilku minut. To starczy za moją odpowiedź.
Nikt nie zaprzeczał, tylko wyrażał się o nich z pogardą. A to, świadczy o kompleksach i braku kultury. To przewija się w wielu dyskusjach na temat ocen win przez Parkera, WE, WS, Luca Maroni itd.Już nie wspominając o konkursach. Są tyle warte co konkursy w Polsce, n.p. Magazynu Wino? Nie wiem czy Winicjatywa ma już swój konkurs? Jeżeli nie, to za kilka lat będzie miała swój konkurs i co wtedy? ha,ha.
A propos, to Francja nie ma tak długiej tradycji winiarskiej jak Polska i tam w konkursach, wina oceniają członkinie kół gospodarstw wiejskich. Dlatego są warte tyle , co nic.