W górę serca!

Nadzieje nieco opadły. Może nie na nieśmiertelność, ale na setkę. No, daj Panie Boże, chociaż osiemdziesiątkę z dużym hakiem. Dwadzieścia lat temu wino wydawało się fantastycznym remedium, świętym graalem medycyny naturalnej. To był mocny argument, kiedy oskarżano nas o sianie zgubnej mody na alkohol. Jaki alkohol, samo zdrowie przecież! Teraz już nie mamy tej pewności. W dodatku, jak na złość, tylu znanych, całkiem młodych albo nie tak starych winiarzy poumierało ostatnio. I biodynamików, i tych, którzy maczali łapy w pestycydach, bez reguły. Najczęściej na raka, nie na serce, ale jakie to pocieszenie. Serce to w każdym razie najmocniejsza ostoja wiary w dobroczynne działanie wina. Wydaje się, że układ krążenia sporo dzięki spożyciu wina zyskuje. Demistyfikacje winnych benefitów jego nie dotykają, o czym przekonuje szczęśliwie książka profesora prof. Władysława Sinkiewicza, kierownika Katedry i Kliniki Kardiologii Collegium Medicum w Bydgoszczy. Profesora i degustatora; uczestnika licznych degustacji, które organizowaliśmy z kumplami od początku stulecia. Nie dotykają, aczkolwiek – muszę donieść – francuskie lobby antyalkoholowe w tym roku przypuściło atak; w maju Le Figaro zamieściło artykuł Alkohol: mit o pożytkach dla serca. Co spotkało się z ostrą repliką środowisk winiarskich: La Revue du Vin de France opisało związki tego, co nazywa „lobby higienicznym” z wielkimi firmami farmaceutycznymi.