Bardzo ciekawe wydarzenie, przyznaję. Co do równego poziomu – najwyraźniej mamy nieco inne odczucia. W moim odbiorze było mniej więcej po równo win naprawdę wielkiej klasy, co i kompletnych pomyłek. 
Osobna kwestia to ceny. Oczywiście miło byłoby mieć któregoś z tych (lepszych) winiarzy w swojej stajni. Wina robią świetne, ale sorry – ceny mają zupełnie z kosmosu.
Już wcześniej podejrzałem co piszą blogerzy po tej degustacji, i ich pobożne życzenia cenowe (z sugestiami do 50pln na półce)… cóż, pozostaną w sferze pobożnych życzeń…
Większość tych najlepszych butelek degustowanych w Krakowie będzie w PL miała cenę trzycyfrową. O ile oczywiście ktokolwiek porwie się z motyką na słońce i zechce rozpocząć tak ryzykowny import…

Niemniej jednak słowa uznania dla organizatorów się należą!
Próba była znacznie lepsza niż „próba reprezentatywna”, przewaga win dobrych i średnich nad przeciętnymi wyraźna.
No i kilka naprawdę wielkiej klasy nazwisk i butelek.

Co do „kultowego” Roxanicha – wina są rzeczywiście miażdżące, i mocno (in plus) odstają poziomem od centrum nurtu eko/bio/jakkolwiekgozwał…
Pytanie tylko, czy nasz rynek jest gotowy na tego typu „winiarstwo ekstremalne”.
Moim zdaniem nie ma dla kogo importować tego typu win – ludność chętnie wypije coś takiego za darmo na prezentacji i zachwyci się ciekawostką, ale gdy przyjdzie wyciągnąć z portfela 2-3 grubsze banknoty za butelkę…

Ceny to jest ogólny problem krajów z tradycją winiarską ale zaniedbaną w czasach komunistycznych.
Nowe inwestycje, mała konkurencja na lokalnym rynku w kategorii win nowoczesnych powodują, że ceny znacznie przewyższają ceny porównywalnych jakościowych win w krajach zachodnich. Myślę, że to ta sama dyskusja, co toczona już tutaj o cenach win na naszych półkach.
Relacja cena jakość nie jest być może najsilniejsza stroną win chorwackich ale konkurencja na naszym rynku sprawi, że znajdą się odważni i pasjonaci co zaimportują i znajda się amatorzy czegoś nowego, ile można Tempranillo w różnych odmianach ze sobą porównywać.
Ja bym pojechał po jedno z rekomendowanych win do sklepu, nawet dzisiaj:)
I jak bilet do kina, mniej ważne że drogi, ważne czy film fajny.

Biedni, nieszczęśni postkomuniści…
To samo usprawiedliwienie powinni zatem wykorzystywać Węgrzy czy Rumunii.
W przypadku Chorwatów ceny są jednak +/- dwukrotnie wyższe niż w przywołanych krajach.
A to już lekka przesada.

Wygląda mi to na casus szybkiego dorabiania się, zamiast inwestowania w rynek. Takie degustacje wzbudzają we mnie mieszanie uczucie: fajnie się czyta, ale to jak jedzenie ciastka przez szybę lub oglądanie Top Gear.

Gdzie są dostępne w detalu wina importowane przez Solvin?
Szkoda, że nie ma było win Velimira Koraka – w Chorwacji niezbyt drogie, syrah to znakomite wino, zwłaszcza w chorwackiej cenie – 100 kun.

Biedni i nieszczęśni nie, tylko postkomunistyczni:)
Myślę, że to w podobnym stopniu dotyczy Wegrów i czy Rumunów.
Nie byłem, więc nie bedę się spierał, ale zwróce uwagę, że najprawdopodobniej z Chorwacji przyjechało najlepsze co mają, to prosze porównac to najlepsze co mają z cenami najlepszego co maja we Włoszech czy Hiszpani, Francję zostawie w spokoju:) To może nam przedstawi ceny we właściwych proporcjach
Poniśli duże koszty, nie rozłożone tak w czasie jak we wspomnianych krajach, gdzie wielkie beczki niektórzy odziedziczyli:) a unowocześnianie winiarstwa było długim i żmudnym procesem. 
Próbuje się zastanowic dlaczego, takie wnioski wyciągam i sie nimi dzielę.
A co do szybkiego dorabiania się, to rozumiem, Barolo, jak by miał szansę się szybko dorobić, wybrałby dłuższa drogę? :)
Zakładam, że wina nie wylewają, to po co maja tanio sprzedawać?
Mała maja konkurencję w swojej kategori na lokalnym rynku moim zdaniem.

Importer: wysokie ceny win z takich krajów jak Chorwacja nie mają nic wspólnego z (post)komunizmem, tylko z przerostem popytu wewnętrznego nad podażą. Gwarantowany zbyt na rynku krajowym zachęca winiarzy do utrzymywania wysokich cen. To samo zjawisko występuje np. w Szwajcarii albo Izraelu, które jako żywo nie mają nic wspólnego z postkomunizmem. Natomiast bardzo tanie są wina z Mołdawii albo Bułgarii, bo te kraje są zależne od eksportu.

W kraju mają rynek sprzedającego, a za granicą rynek kupującego, to fakt… Tym bardziej międzynarodowy sukces jakby się oddala…

WB,

Zgadzam się, na to samo zwróciłem uwagę.
Cena przecież jest wynikiem równowagi między popytem a podażą.
Sięgam tylko trochę głębiej, czemu mają gwarantowany zbyt, a Włosi nie mają, tak dużo piją, czy tak mało produkują?
Czy tacy bogaci są, że te drogie wina wypijają jako pierwsze?:)
Wydaje mi się, że mało produkują jednak, oczywiście w kategorii win najlepszych, drogich, bo o nich mówimy.
A dlaczego, skoro wina robili i w komunizmie? Wydaje mi się, że w komunizmie, robili wina dla ludu, masowe a indywidualne winiarstwo jako biznes nie istniało, taka jest moja teoria.
A w Szwajcarii czy Izraelu może się w ogóle mało wina produkuje, a dużo pije, nie wiem, ale to same zjawisko może mieć różne przyczyny.

Jedna uwaga formalna, nie wiem jak koledzy blogerzy, ale ja otrzymałem zaproszenie, natomiast żadnych paczek z winami na oczy nie widziałem :)

Bo marketingowcy mieli tylko dwie rubryki, wyślij zaproszenie, wyślij butelki. :)
Nie wartościował bym. :)

@99a462fe1f46af596381af479a63d19b:disqus : Chorwacja ma dzisiaj 25 tys. ha winnic czyli 1/4 tego co sama Apulia. To tyle jeśli chodzi o porównanie do Włoch.
Chorwacja ma dziś mniej winnic niż 50 lat temu, ale to dotyczy praktycznie każdego kraju winiarskiego w Starym Świecie. Podobnie jak każdy kraj w Europie robił do niedawna wina dla ludu, stołowe i masowe – przecież to samo było we Włoszech, drogie prestiżowe wina takie jak Barolo to był margines. Rozrost win „jakościowych” to poza Francją jest wymysł ostatnich 20 lat. Tak samo było w Jugosławii i komunizm tu też niewiele miał do rzeczy.
 

Oczywiście przyczyny są złożone, ale powiedzieć że komunizm nie miał nic do rzeczy to chyba przesada. Jak rozglądam się dokoła, to odnoszę wrażenie, że wszędzie pozostałości ubiegłego systemu widzę, w krajobrazie, w ludziach, a jak spojrzę na mapę kolejową, to zabory dostrzegam:)
Ogólnie moją tezą jest, że młody rynek, nienasycony konkurencja w winach o których rozmawiamy, potrzebuje czasu. Z naszej dyskusji wynika, że jak inwestować w winnicę, to w Chorwacji a nie w Italii więc pewnie potanieją i dobrych będzie więcej. Myślę, że nie różnimy się jakoś bardzo w opinii.
Powodem wysokich cen jest zasada ekonomiczna równoważenia popytu z podażą poprzez cenę i z tym się zgadzamy, reszta to dywagacje w których wszyscy mają trochę racji:)

Wybaczcie, ale odgrzeję temat jeszcze na parę minut.
W pierwszym poście gratulowałem dobrze zrobionej imprezy. I podtrzymuję.
Jednak po paru dniach nieobecności zajrzałem na WI i otworzyłem na chybił-trafił kilka komentarzy linkowanych tu blogerów, którzy zostali obdarowani skrzynką chorwackiego wina.
I dostrzegłem, że żyjemy w dziwnych czasach. Dlaczego organizator „poparł marketingowo” fajną skądinąd imprezę rozesłaniem kiepskich butelek? Chyba  – jeśli chce się osiągnąć pozytywne komentarze – należało wysłać te najlepsze?

Ale oczywiście ja się mogę na marketingu nie znać…

A ktoś z blogerów wogóle dostał butelkę od Roxanicha? Albo z Kronosa? Albo od Krauthakera? Takich recenzji nie zauważyłem jak dotąd…
Mam wrażenie, że w akcji wysyłkowej butelki badziewiaste były trochę nadreprezentowane w stosunku do tego, co próbowaliśmy na samej imprezie.
Co nieco wypacza jej medialny obraz, niestety.

A ktoś kupił Roxanicha? Jeśli tak, to gdzie? Impreza się odbyła a dostępność jak przed galą – zero. Jaki jest sens takich pokazowych degustacji, skoro nijak się to nie przekłada na ofertę detalistów?

Panie Wojciechu, wybieram się w najbliższym czasie do Chorwacji – czy są jakieś butelki, które powinienem sobie przywieźć?