Potwierdzam – Albarino najlepsze

 Miałem dziś przyjemność skosztować bohatera niniejszego artykułu oraz jako bonus wina :”Callia Alta Shiraz – Bonarda 2011″ nowoświatowca z Argentyny zakupionego za 18 zł.Oba z „Owada”. Po przeczytaniu recenzji Rasgona, byłem bardzo pozytywnie nastawiony do degustacji wspomnianego wina, zwłaszcza, że była ona autorstwa Pana Wojtka Bońkowskiego. Ale od początku. Argentyńczyk to wino troszkę tajemnicze , poza jedyną (pozytywną) recenzją w języku polskim było dla mnie całkowicie anonimowe. Rasgon wywołał we mnie uczucie mieszane uczucia, z jednej strony efektowny bogaty „nos”, potem wywołujący „suchość” w ustach posmak soku z winogron zagruntowanego So2, ale to nie był najgorszy moment wieczoru. Argentyna (bo to o niej chciałem pisać) dokonała dzieła zniszczenia. Po pierwsze, data na butelce (2011, napisu reserva nie uświadczyłem a z reservami z dyskontów wiemy jak to bywa) wskazywała na wino młode, i tu pierwsze rozczarowanie , nos nie wskazywał na tragedię, owoc co prawda był wyczuwalny, ale cokolwiek słabo… potem zaczęła się tragedia prawdziwa, dębowa deska a raczej dębowe wióry zabiły prawdziwą naturę i strukturę tego wina. Pan Sławek Chrzczonowicz kiedyś użył określenia „udaje coś, tylko po co” i to jest idealna puenta dla tego wina. I w tym momencie „chapeau bas” dla „rasgona” za szczerość i nie udawanie „wielkiego” wina” . Ot i  relatywizm w czystej postaci. P.s . Biedronko masz takie możliwości, po co ci nowoświatowe „fake wino” ?