• Włochy
• Veneto
• Prosecco

Franek Kimono i musiak z kija

Nad Wisłą moda na prosecco wybuchła jakieś sześć lat temu i trwa do dziś. Nazwa okazała się chwytliwa, cena przystępna, a subtelną słodycz, rześkość i lekkość docenić mógł każdy – koneser i laik. Bąble z Veneto udowodniły, że wino można pić bez zadęcia, a w upalne dni z powodzeniem zastępuje ono piwo.

Pamiętam, jak sama lałam litry lekko musującego „prosecco z kija” w słynnym Cudzie nad Wisłą spragnionej młodzieży, która w upalne sobotnie noce szalała do piosenek Franka Kimona. Nie było już odwrotu. Musiak z kija był nie tylko hitem wszystkich kolejnych edycji Cudu, ale również stał się nieodzownym elementem letnich barów całej Polski. I tu pojawia się pierwszy problem. Otóż prosecco z kija to tak naprawdę żadne prosecco. Przepisy apelacji nie przewidują takiej formy jego rozlewu. Z kega do szklanki płynie co najwyższej generyczne vino frizzante ze szczepu glera, choć dziś najczęściej z wszechobecnego w Veneto i tańszego od glery pinot grigio.