Patrząc na nasz rynek, potencjał marketingowy aronii oceniłbym na okolice zera, w odróżnieniu od boczku. Zatem naprawdę nie sądzę, by w tym przypadku chodziło o „popowego klienta”. Raczej wierzyłbym, że o poszukiwanie zgodnych z szeroko rozumianą piastowską tradycją swojskich dodatków do jabłka.
Na tej samej zasadzie dodawanie mango do Prosecco to jest serialowy luksus, natomiast jałowca i goździków do wermutu to jest jednak tradycja co najmniej 150-letnia, a pewnym sensie starożytna.

Zostawmy potencjał marketingowy boczku na boczku. Odpowiedz, pls, na trzy pytania:
1. Dostajesz wino, w którym znajdujesz nuty aronii, piszesz recenzję a zaraz potem dowiadujesz się, że to nie kunszt winiarza/cecha odmianowa/wpływ siedliska lecz efekt tego, że do wina producent dodał naturalny sok z aronii. Czy ciągle będziesz pisał o winie, czy już o napoju alkoholowym na bazie wina?
2. Czy obecność w cydrze soku z aronii nie powoduje, że Twoja recenzja nie dotyczy już cydru, ale szprycera powstałego jako wynik, cyt. „poszukiwań zgodnych z szeroko rozumianą piastowską tradycją”?
3. Czy są jakieś nowe regulacje prawne umożliwiające nazywanie cydrem napoju z np. agrestu?
Nie mam nic do obecności takich wynalazków na rynku. Jestem pewien, że mogą mieć spore wzięcie. Ale czy to cydr w/g prawa unijnego, tradycji i zdrowego rozsądku?

Ad 3 – przepisy na to nie pozwalają, toteż ten produkt nie nazywa się cydrem, tylko „Jabłkiem z Aronią”. Choć dodałbym, że ma więcej wspólnego z cydrem niż gazowane tablice Mendelejewa nazywane cydrem przez liczne polskie rozlewnie.

Ad 2 – no to już kwestia osobistego ustawienia się, gdzie się kończy cydr, a gdzie zaczyna szprycer. Czy Prosecco to jeszcze wino, czy już szprycer? Moscato d’Asti, Vinho Verde, polski pet-nat z odmiany Swenson Red? Wina produkowane z użyciem aromatycznych drożdży albo smakujące głównie waniliną uzyskaną przez macerację dębowych wiórków? Temat szeroki.

Ad 1 – zob. ad 2 powyżej, kwestia nomenklatury ma swój aspekt prawny (zob ad 3) oraz pragmatyczny, który jest doprawdy subiektywny.

Przypuszczam, że dla osób niewtajemniczonych produkt o nazwie Jabłko z Aronią i walącym po oczach napisem sugerującym cydr, może być zaskoczeniem. Stanie się to wtedy, kiedy po przeczytaniu tej recenzji kupią ten napój przekonani, że mają do czynienia z cydrem a ktoś, np. redaktor WB powie im, że są w błędzie.
Btw, odpowiedź na moje drugie pytanie jest, jak rozumiem, czystym żartem nt wiedzy, kiedy mamy do czynienia z winem a kiedy nie. Tu akurat definicja jest aż nadto precyzyjna. Pozdrawiam.

Ad 2 „definicja jest aż nadto precyzyjna” – wcale nie jest. Owszem, z punktu widzenia prawnego wiadomo, że jest to sfermentowany sok z winogron bez dodatków, o określonych parametrach. Tyle że życie pokazuje, że liczne graniczne przypadki już tak oczywiste nie są. Na przykład niedofermentowany sok z winogron z 5% alk., 100 g cukru i gazem zrobiony w Polsce z odmiany Muscaris wg definicji winem nie jest, ale w Piemoncie z odmiany Moscato Bianco już winem jest i ma nawet chronioną nazwę pochodzenia Moscato d’Asti. Słodki napój na bazie wina czerwonego wzmocniony destylatem do 20% butelkowany w Biłgoraju jest „produktem pośrednim”, natomiast zrobiony w Portugalii – tradycyjnym winem o nazwie Porto. Jeśli do kadzi z winem wrzucisz laski wanilii, to stracisz prawo do nazwy wino, jeśli natomiast wrzucisz pachnące wanilią wióry dębowe, to nadal jest to wino (i to nawet premium :-). Wino z dodatkiem grejpfruta jest „koktajlem alkoholowym na bazie wina”, natomiast wino z dodatkiem drożdży modyfikowanych genetycznie tak, aby produkowały nadmiar tioterpineolu (odpowiedzialnego za zapach grejpfrutu) nadal jest winem. Itd., itp.

No właśnie wymieniłeś długą listę tego, co jest a co nie jest winem. To wbrew pozorom bardzo precyzyjna definicja. Polski 5% muscaris nigdzie – póki co – nie jest winem a już piemoncki krewny wszędzie na świecie – też póki co – jest. Dlaczego? Bo tak się umówiono. Możemy z konstytucji tych produktów kpić lub próbować coś zmieniać, ale należy ten stan respektować. Inaczej dzieje się chaos, jakiego doświadczamy gdzie indziej.
Analogicznie, dopóki takie praktyki nie zostaną zakazane, można wpychać do kadzi modyfikowane drożdże, perfumowane paprochy i, niestety dla mnie i Ciebie, nazywać to winem. Bo tak, póki co, się umówiono (prawnie).
Ja w całej tej przydługiej korespondencji chciałem tylko usłyszeć, że Jabłko z Aronią to nie cydr i podzielić się ryzykowną refleksją, że to jednak schlebianie leniwym i skołtunionym gustom nakręca rynek tych mikstur i że ważne jest, aby w szanowanym medium, jakim niewątpliwie jest Winicjatywa, bez niepotrzebnej ściemy nazywać rzeczy ich imieniem. Tym bardziej, że w niektórych okolicznościach te mikstury bywają smaczne i niezbyt szkodliwe ;)
Czy to jakaś ujma dla producenta, że ktoś przeczyta w sumie przychylną recenzję napoju cydropodobnego J&A?

To są precyzyjne definicje z punktu widzenia prawnego, natomiast różnica w ich stosowaniu w zależności od przypadku pokazuje ich słabość, moim zdaniem. To, że „tak się umówiono” nic nie zmienia – jutro możemy „się umówić” inaczej.
To samo dotyczy cydru – co prawda w komentowanym artykule nikt nie nazwał cydrem Cider Inn Jabłka z Aronią – jednak z mojego pragmatycznego punktu widzenia to jest co najmniej „cydr aromatyzowany” czyli de facto cydr, może o lekko osłabionej wobec czysto jabłkowego ontologii.
Dodatkowo, jak pisałem, nie uważam, żeby akurat ten produkt był schlebianiem „leniwym i skołtunionym” gustom. Aronia nie ma w sobie nic leniwego, jest raczej koneserskim produktem rolnym z uwagi na dużą zawartość nieukochanych przez kołtunów tanin. O wiele bardziej pod publiczkę produktami wydają mi się rozmaite półwytrawne rosé albo śmierdzące drożdżami pet-naty produkowane przez czołowych winiarzy w różnych polskich regionach.

Pasuję. W życiu trzeba umieć przegrywać, jak mawiał Kazimierz Górski. I ja to umiem. Pozdrawiam.

Te leniwe czynie leniwe taniny są naturalnie występującym elementem prawdziwego cydru, więc dodatek z zewnątrz tylko po to aby skomponować coś co od setek lat występowało naturalnie w cydrze i cydrowych jabłkach i było nieodzownym elementem – jest tanim zabiegiem i drogą na skróty, przypominającym bardziej komponowanie drinka w barze:>. Tak czy siak – niemówie że może to źle smakować:>