Moje butelki roku 2016

Najlepsza butelka korkowa

…czyli taka, którą od biedy dałoby się wypić, gdyby umiało się przezwyciężyć uprzedzenie: Château Talbot 1995 (1989 przed laty też był korkowy). Otworzyłem dla Agaty, której było wszystko jedno.

Najgorsza butelka otrzymana w prezencie od gości

Sauvignon Blanc 2015 z Chile, bodaj Santa Anna. Nie wiem, czy nie przekręcam nazwy producenta, bo Anna to moje ulubione imię.

Najlepsza butelka przyniesiona przez mnie w gości, której pożałowałem

Domaine Maréchal Bourgogne Gravel 2014. Kosztowała niewiele, a i tak było mi szkoda, bo się okazała lepsza od paru grands crus.

Najlepsza butelka przyniesiona przez mnie w gości, której nie pożałowałem

Château Léoville-Poyferré 2001. Należy do kategorii, którą z Sebastianem Bazylakiem określamy jako „znakomite, bardzo drogie, niesmaczne”.

Najsłabszy szampan względem wagi uroczystości, na której został otwarty

Moët & Chandon Brut Impérial. Na szczęście później był Taittinger Brut, już lepiej.

Najlepszy szampan, który udało mi się wypić za friko

Agrapart & Fils Extra-Brut Minéral 2006.

Najlepsza butelka spożyta w najdziwniejszych warunkach

Corton 1959 od Louisa Latoura, na latarni morskiej wynajętej na tę okazję przez przyjaciół.

Najlepsza butelka zamówiona (na spółkę) w restauracji

Henri Gouges Nuits-Saint-Georges Les Saint-Georges 2008. Na pytanie, dlaczego takie młode ma w karcie, sommelierka odpowiedziała: Jak to młode? W promieniu 5 kilometrów nie dostanie pan w restauracji starszego burgunda. Rzecz działa się w Beaune.

Najlepsza butelka, której od dawna chciałem się napić, lecz nie było okazji

Didier Dagueneau Pouilly-Fumé Pur Sang 2008. Nie genialne, ale bardzo dobre. Ostatni rocznik ojca Dagueneau, dokończony już przez jego syna Louis-Benjamina.

Najlepsze białe przyniesione przez kogoś na degustację

Domaine Raveneau Chablis Premier Cru Forêt 2010.

Świetne / okropne, czyli największa różnica w ocenie wina między Naczelnym a nienaczelnym, czyli mną

Louis Chèze Saint-Joseph Ro-Rée 2014.

Najlepsze wino z Nowego Świata

Mozelski riesling od Clemensa Buscha, którego przyniósł mi na kolację pewien Australijczyk.

Najlepsze wino, które pili inni, a ja nie

Château Rayas Châteauneuf-du-Pape Blanc 1990, opisany euforycznie przez Pierre’a Citerne’a w Revue de Vin de France.

Najlepsze pinot noir spoza Burgundii, które nie wywołuje żalu, że nie jest z Burgundii

Domaine Labet Côtes du Jura Les Varrons, chyba 2014. W Krakowie mi dali. A mówią, że centusie.

Wino, które mi najbardziej smakowało.

Stołowe wino bułgarskie, niebutelkowane, robione przez szefa restauracji z gron z własnego ogródka w miejscowości Wielkie Tyrnowo. I wcale nie silę się na oryginalność.
Źródło win: 14 butelek – na piękne oczy, 1 butelka – zakup półwłasny autora. (Przypis red.).