Jestem łódzkim patriotą urodzonym w Warszawie. Łódź obserwuję od badaj 15 lat. Ostatnio bardzo się zmienia na lepsze. Miasto pięknieje, staje się coraz ciekawsze i inspirujące . Ola jest cudowną osobą, której życzę powodzenia w prowadzeniu swojego winbaru.
p.s. Ola, prawdopodobnie w środę przyjadę do Łodzi i wpadnę na kieliszek:-)!!

W Łodzi co i raz otwierają się nowe sklepy winiarskie i po roku, dwóch – padają z braku klienteli. Na Zachodniej niedaleko Legionów, na Kościuszki blisko Andrzeja, na 6 Sierpnia blisko Anatewki… ten ostatni prowadził z „parler pointu” sądząc rodowity paryżanin i Jemu można by odpuścić nieznajomość rynku pod małmazję z czerwoną tradycyjną kartką….ale reszcie wbrew wierszykowi Waligórskiego przyświecała iście prozelityzmem Słowackiego zaszczepiona idea aby zjadaczy chleba w aniołów … wyedukować – czyli mówić nam, cnotliwym Sarmatom – co mamy pić. I nie chodzi tylko o to, że za Kitowiczem dla pryncypalniejszych osób „wino węgierskie i to dobre, na szary koniec francuskie….” chodzi o ten wybór jak koloru Forda model T. Ostatnio próbowałem w Łodzi kupić „bożo” i u Pani Oli było tylko od Le Bruna… sama właścicielka zapewniała mnie, że sama wybierała, że nie ma sensu pić zwykłego bożo zalatującego bananami, melonem czy innym ananasem, jakby to była trzecia świecka religia zaraz po Holocauście i Smoleńsku… wyszedłem przytłoczony wiedzą enologiczną, pognębiony w moim przekonaniu, że świeże, owocowe i bezpretensjonalne bożo pod sałatę z orzechami, Bleu d’Auvergne i winegretem jest OK. Czy każdy ma zaraz pić tylko jakieś wielkie wina, czy takie, które poleca enolog? Na Binet d’Oenologie a l’X inne panowały zasady… alem poszedł jak zmyty, bo jestem sommelierem tylko od oliwy, od dr Gutierrez-Rosales i się nie znam. Mój chromatograf też jest bardzo dyskretny i opinią się nie podzieli… ale na miłość Boską – bożo to jest tylko młode wino i ma być świeże, proste i niedrogie… nikt go nie kupuje na bankiet czy pod sztufadę z dzika… do ceny bożo w 2/4 dołożywszy 15 zeta można było w „Biedronce” kupić Chateaunef-du-Pape… co zresztą uczyniłem włączając w to gulasz z dzika na rogu Placu Barlickiego. Na wysokości Placu Barlickiego na Gdańskiej jest sklep z miodami pitnymi, którego gospodarz umie opowiedzieć o polish mead czy l’hydromiel polonais niejedną historię ale wie, że rację mają …. pieniądze klienta. Ja sklepowi Pani Oli bardzo dobrze życzę – i chciałbym aby przetrwał co najmniej tyle lat co ten z miodami i nalewkami już trwa… kod kulturowy Europy to u nas najpierw ten nasz, naszego kraju… gdzie gdy się przyjmuje gości … się nie uczy ich grzeczności… a kto gromi ich z wysoka… ten jest jak ta …. 8^).

//Pozwolę sobie zabrać głos tylko w kwestii kapitalistycznej – w każdym układzie gwiazd i planet lepiej jest wydać 59 zł na Beaujolais Jean-Paul Brun niż 75 zł na winopodobne Châteauneuf z Biedronki. Dziwię się, że takie porównanie w ogóle Panu przyszło do głowy!!//

Ależ ja tego wcale nie porównywałem! Po prostu jak nie mogłem kupić świeżego zwykłego bożo to zmieniłem zdanie by kupić coś całkiem innego i do innego jedzenia. A co do bożo od Le Bruna to ja nic do niego nie mam – z 2016 to pyszne wino, ale bliżej mu chyba do klasycznych win czerwonych, niż do młodego i buzująco świeżego…rzecz gustu na co dziś mamy ochotę, nieprawdaż? Mój post nie był o smaku czy enologii Panie Wojciechu – był o pewnym zjawisku socjologicznym… braku szacunku dla klienta… od tego, co jest w winie to ja mam chromatograf i to niejeden. Ceny były 45 zł za bożo w 2/4 i bodaj 59 z czymś za „papieskie”… chyba od Arnauda…takie ze złotymi paskami. Nie jestem technologiem żywienia ale termin „winopodobne” stosuje się do „napojów” robionych wg norm branzowych, które zastałem jak przerabiałem małe labo spożywcze na duże analizy instrumentalnej… to rzeczywiście horror ..wg ich tekstu. A papieskie pod dzika choć z Biedronki (a be, fe i fuj!) na pewno na takie porównanie nie zasługuje… wie Pan, ja mogę co prawda tylko ocenić w żółtym kieliszku czy oliwa jest frutado maduro i cacy czy atrojado i fe…8^).. ale jakoś nie przyszłoby mi do głowy dać oceny oliwy, której NIE PRÓBOWAŁEM … jak Pan a priori spostponował to papieskie od Arnauda, bodaj z 2015 – pamiętam, bo razem z nim kupowałem Conde Vimioso z tego rocznika. Ocena czegoś, czego się nie próbowało to tak jak diagnoza dla pacjenta, którego lekarz nie zbadał… nie świadczy to najlepiej o profesjonalizmie, nie sadzi Pan? Lekarz mówi pokaż język, chemik – daj próbkę… to radca Sas-Gromowski w „Skarbie” Buczkowskiego mówił z ekranu: „umm, wytrawne!” i po spojrzeniu na etykietę: „eee, krajowe…”. Mój post był o etykiecie też – tylko nieco innej. Jak się ludziom wmusza z pozycji elity co maja myśleć na dany temat to można nawet przez to przegrać wybory… 8^). Pozdrawiam serdecznie nadmieniając, ze Biedronka sprzedaje na rynku wina w Polsce mniej więcej taki procent jaki procent głosów w wyborach zebrała partia wygrywająca – ca czterdzieści. Zapewniam, że można w tym wybrać i całkiem dobre Chateauneuf-du-Pape. Kupiłem sobie kiedyś tam tablice efemeryd i jak znajdę czas to policzę horoskop urodzeniowy…Pan by nie kupił Chateauneuf-du-Pape za 60 zł a ja tak…jestem tylko biednym wieprzkiem z trzody Epikura… nie jadam pereł. Gorzej jeszcze – przez cały rok akademicki we Francji kupowałem Costiere de Nimes po 10 franków butelka, dziś też je kupuję a w międzyczasie ta młoda apelacja zrobiła się modna. Res sacra miser…8^). Piszę to z niejakim smutkiem i zapewniam, że nie jestem miłośnikiem rzeczywistości na kaczych łapach.

Nie sposób nie stwierdzić, że p. Dybowski ewidentnie cierpi na biegunkę słowną. To nawet zabawne jako zjawisko, byle nie za często. Don’t feed the troll… :-0

Emocji w tej dyskusji zdecydowanie więcej niż w rzeczonych butelkach!