Oraz prosiłbym o cytat, gdzie się „rzucam na MW”.

Może zakręt hipokama u Pana nawala, skoro nie pamięta Pan nawet swojego sarkzamu (w kierunku MW)?

https://winicjatywa.pl/2015/02/13/biedronka-wina-portugalskie-luty-2015/

Nie mam problemu z pamięcią, pamiętam, co to znaczy „sarkazm” (odnajduję go w tym tekście w ilościach śladowych), pamiętam też jak się nazywam i potrafię się podpisać. Zapomniałem natomiast o mocnym postanowieniu, by nie dyskutować ze anonimami, za co wszystkich przepraszam.

Też mógłbym się podpisać dowolnym nazwiskiem. Pańśkie też niewiele mi mówi, brzmi nawet jak John Doe…

Czyli na odpowiedź od niezależnych-niepokornych nie można liczyć? Nawet jeśli są John Doe (poza red. Bońkowskim, bo to postać znana)?

Ale głębia…

Chyba Wino z Moraw :D Właśnie przeglądam sklep i się ślinię. Wina od południowych paździochów chodzą za mną od dawna. Wysyłkowo jakbym brał to ze dwie skrzynki żeby mi się przesyłka opłaciła. Tyle że trudno będzie przed żoną przemycić kilkanaście butelek do mieszkania ;)

Niestety nie ;) Ale sklep p. Gluzy polecam – świetne miejsce.

PS Koniec OT.

Może jakieś propozycje? Najlepiej ze 3-4 czerwone i nie więcej niż jedno białe :).

Ben’s Reserve 2008 do S&S
Modry Portugal 2011 i CabSav 2011 z późnego zbioru od Kolby
Nach Muzika i Pi-No Klasika od Nestareca ;)

Dzięki.

Dokładnie. Nie można porównywać wina z fast foodem, choćby dlatego, że w fast foodzie jest dokładnie ten sam produkt od lat, a wina w sklepach cały czas się zmieniają – roczniki, dostawcy, etc. Nie da się pisać o tym samym macu cały czas, ale o lepszych bądź miernych winach, obecnie dostępnych – można.

„Różnice miedzy winami nie sa jakieś wielkie”?!!!
Brawo! Naczelny tego portalu powinien Panu/Pani przyznać za tę wypowiedź jakąś nagrodę nadzwyczajną.
Proponowałbym bilet w jedną stronę na pieszą pielgrzymkę do Santiago de Compostela. Po drodze jest sporo fajnych win do wypicia – może zorientuje się Pan/Pani w skali różnic…

Jak zwykle Pan nie zrozumiał o co chodzi… Proszę mi powiedzieć jaką róznicę poczuje przeciętny Polak pijac czerwone wino z Biedronki od Ramosa i np. Petrusa.

A jaka róznicę poczuje jedząc bułkę z kotletem z McDonald’s i jakies wyszukane danie np. pieczoną pierś z kaczki barbarie z sosem malinowym…

Ach jeszcze Panu opowiem taki mały szmoncesik. Kiedys moja znajoma była zaproszona na wypasioną deguastację w Konstancinie u jakiegoś bonzo. Degustowany był Petrus. Jak mi opowiadała degustacje jak przystało na bonzo z Konstancina prowadził jakiś sommelier, co to pogawędził o winie jakiego to mocarza degustują, uch, ach dotkniety palcem Boga, itp., itd… Nalano jej wina, spróbowała, cóż wino jak wino stwierdziła… Później mnie pytała, o co chodzi z tymi wypasionymi winami. Spodziewała sie nie wiadomo czego, jakiegos takiego orgazmu smakowego, a tu czewrone wino było…

Ot tak przecietni ludzie odbierają wino…

Wyrazy współczucia dla Pańskiej żony. Proszę jednak nie uogólniać tej niewątpliwej acz jednostkowej tragedii na wszystkich Polaków. Zdecydowana większość odróżnia na degustacjach badziewie od arcydzieła. Choć, przyznaję, upośledzenia węchu i smaku też się zdarzają. Są to jednak wyjątki potwierdzające regułę,

Co zaś się tyczy niezrozumienia, to już wyjaśniam. Użył Pan konstrukcji zawierającej w środku słówko „więc”. „Teza”, „więc”, „wnioski”. Z tezą Pańską się nie zgadzam, bo jest bzdurna, by nie użyć cięższego słowa. Z wnioskami zaś nie dyskutuję, bo wywiedzione są z błędnej tezy, czyli tyle samo są warte.

„A jaka róznicę poczuje jedząc bułkę z kotletem z McDonald’s i jakies wyszukane danie np. pieczoną pierś z kaczki barbarie z sosem malinowym…” – proszę wybaczyć, ale albo najad się Pan szaleju, albo zwyczajnie pie.rdoli. Proszę się wpierw zarejestrować a potem napisać, o co Panu właściwie chodzi, bo takie banały można było puszczać w eter paręnaście lat temu (i to na prowincji), a nie teraz.

Ach odezwał sie zarejestrowany użytkownik.
Nie zrozumiał pan zdania w cudzysłowiu? Tam nie ma znaku zapytania, zdanie przeciwstawne do wcześniejszego. Ech teraz wiadomo skąd potem tyle głosów nieważnych w wyborach.

Głosy nieważne w wyborach pochodzą też od ludzi, którzy wyrażają swój sprzeciw wobec wciąż tych samych kandydatów. Pomyśl chłopie z prowincji czasami. Nie zawsze świat wygląda jak przez telewizor.

Gdyby tylko zdawał Pan sobie sprawę z tego co Pan napisał..

ale przecież dyskusja nie jest o tym czy WB ma recenzować wina z Biedry, tylko czy słusznie oburzamy sie na współprace tejże z MW. Ja uważam, że nie, co nie zmienia mojego zasmucenia faktem, że więcej odsłon ma debata o kolejnych winach, czy rocznikach win z Biedry, między którymi różnice są naprawdę nie większe niż między big macami

Wątek o MW to temat na szerszą dyskusję. Z mojej perspektywy wygląda to tak, że pismo zakładane przez grupę entuzjastów po zmianach właścicielskich i redakcyjnych funkcjonuje teraz jako nośnik reklam, do których treści winne są tylko dodatkiem. Porównanie z jakimkolwiek poważnym pismem winiarskim na świecie nie ma żadnego sensu; wprawdzie artykuły wciąż bywaja niezłe, ale recenzje win, czyli to, co jest (chcemy czy nie chcemy) solą prasy winiarskiej, dotyczą tylko tych butelek, które sklepy czy importerzy zechcą magazynowi wysłać. Nie wiem, czy Decanter kupuje butelki do degustacji, ale faktem jest, że w taki czy inny sposób potrafi sobie zapewnić przekrojowy materiał do degustacji jakiegoś regionu w konkretnym roczniku. A w MW wciąż dominują przypadkowe butelki od mikroimporterów, którzy chcą sobie w ten sposób zrobić niedrogą reklamę. Co do współpracy MW z Biedrą to nie uważam, zeby taka współpraca była czymś złym, przeciwnie, niech klienci Biedry poczytają sobie trochę dobrych winnych tekstów (bo przecież autorzy MW potrafią dobrze pisać). Przecież niewielu z nich kupi MW za 2 dychy (zresztą po co).

Decanter nigdy w życiu nie kupił żadnej butelki wina. Co więcej, zachowuje się w tej sprawie gorzej niż MW, bo każde sobie płacić np. za umieszczenie zdjęć recenzowanych butelek w redakcyjnym materiale, na okładce, itd.

Taki malutki materiał, że pewnie Panu umknął: https://winicjatywa.pl/2015/02/27/panel-gruener-veltliner-wyniki/

Oj nie …Nie umknął absolutnie. Przeoczyłem tylko najwidoczniej informację ,że to ta impreza.Byłem przekonany ,że to Wasz -wewnętrzny/redakcyjny -Winicjatywny panel a nie impreza z Sofitela :)

Drogi Panie Radku!
Trzymam się uparcie tego określenia, choć jeszcze parę dni temu było ono dla mnie tylko pewną figurą retoryczną.
Od momentu kiedy zrobiłem porównanie tej samej etykiety wina kupionego u winiarza i „wina z marketu” przestała to być tylko figura retoryczna. Teraz już wiem to na pewno.
Co do Pańskiego pytania o ElCoto: proszę zrobić porównanie dwu butelek, tak jak ja to zrobiłem z bikaverem. I też będzie Pan wiedział, a nie zgadywał.

Niestety, Panie Sławku, byłoby mi niezmiernie żal tych ~80 zł na 2 butelki El Coto… Za to można już kupić jakieś nebbiolo ).
Przepraszam, ale nie kojarzę tego porównania – czy wina miały te same, czy inne etykiety. Bikaver TG z Lidla był zdecydowanie nieudany, ale podobno miał zupełnie inne etykiety niż „standardowe” serie TG.
Cóż, może się skuszę na testy Les Jamelles – stoją w Foodwine oraz Piotrze i Pawle, to już byłoby bliżej mojej orbity zainteresowań.

etykiety bikavera były identyczne

No i gdzie tu tkwi problem? Lidl zapewne kupował bezpośrednio w winnicy, więc chyba kwestia złego przechowywania nie wchodzi w grę (z tym w dyskontach jest problem – piłem ostatnio czerwone Paco do Monsul z Biedronki i butelka była wybitnie gorsza od 2 innych, pitych dużo wcześniej – obstawiam więc, że skisło na półce). Czyżby Tibor Gal postanowił utopić swoją markę (pierwsza moja styczność z tymi winami, powiedzmy że ostatnia, jeśli mam wyciągać opinię o innych winach na podstawie tej jednej butelki) w imię jednego rzutu do Lidla? Bardzo bym w to powątpiewał, więc o co chodzi?

Chodzi Panie Radku o to, że w dwu „identycznych” butelkach (jedna od Gala, druga z marketu) było zupełnie inne wino.
Co zamyka szeroko komentowany temat ceny tego wina w markecie, w porównaniu z jego normalną ceną na rynku.
Co również sankcjonuje używanie terminu „wina marketowe”.

Rozumiem, co Pan miał na myśli, ale nie rozumiem DLACZEGO.
To jakby kelner w restauracji świadomie proponował kiepskie danie w niskiej cenie, ryzykując, że nigdy więcej tam nie wrócę…

Dlaczego? Psychologię z filozofią pospołu trzebaby zaprzęgnąć, by na to odpowiedzieć… Na swój własny użytek mam taką tezę: pecunia non olet.

Jeśli faktycznie ma Pan rację (nie mam podstaw, żeby twierdzić, iż było inaczej – w sumie sam bym się przekonał, gdzie to można kupić?), to moim zdaniem ewidentny błąd TG. Wystarczy spojrzeć na chociażby Vallado w Biedronce – jest tam przekrój etykiet z różnych półek cenowych, ale nie ma win wybitnie nieudanych. Tutaj nie wyszło.

EDIT: Chciałbym potwierdzić – to jest to?:
http://www.101win.pl/product-pol-1150226853-Gal-Tibor-Egri-Bikaver-2011.html

Rocznik się zgadza, etykieta na zdjęciu inna, ale mam wrażenie, że zdjęcie jest „generyczne”.

…Strzelał. Nie wyszło.
Krew się polała, a potem wyschło…

Dokładnie to.
A co jest nie tak z etykietą? Dokładnie taka sama jak ta, którą nabyłem w markecie…

Racja, racja, od tego szukania mi się pokręciło, bo znalazłem gdzieś 2008 i tam rocznik był na etykiecie. Tu się wszystko zgadza, bo rocznik wylądował „z tyłu”…
Jeśli złapię gdzieś jeszcze w Lidlu TG (ostatnio widziałem, że już ostatnie butelki stoją), zrobię zakupy i pójdę w Pana ślady :).

lewa z marketu, prawa z piwnicy:

Na kontrach są jakieś ciekawe różnice?

nic ciekawego tam nie ma

Wino z marketu ma jasny pasek po prawej stronie, a z piwnicy bliżej środka i po lewej. W ten sposób możemy odróżnić podróbkę od oryginału. ;-)

Jest jeszcze jedna różnica :-)
To „prawdziwe” właśnie popijam.
Otwarte 16go, czyli 5 dni temu.
Aż szkoda, że wypada z rynku :-(

Ładny kieliszek :).

Cóż jeśli faktycznie jest tak jak pisze pan Sławomir to jest to oszustwo.
Pytanie tylko kto oszukał. Czy p. Gal, nieważane czy ojciec czy syn i dlaczego na takie oszustwo nie zareagował pan Jancik i Lidl, czy też to pan Gal dogadał się z p. Jancikiem i Lidlem, że Polaczkom zaserwują nedzny substytut.

Na moje oko nawet to „nieco słabsze” wino spełniało normy bikavera. Na czym więc niby miałoby polegać oszustwo? Za pół ceny dostaliście Państwo (Konsumenci) bikavera za pół ceny. Wszystko w normie.

Ojciec to już chyba nie bardzo…

Witam Panie Radku a jak długo trzymał Pan byczą krew w piwnicy, jest ogromna różnica między winem które odpoczeło w piwnicy a takim dopiero co wyłożonym na półkę.

Poleżało może ze 2-3 godziny po przyniesieniu ze sklepu w chłodziarce, ale takiej kwasowości raczej nie da się „zabić” nawet po tygodniu leżenia :).

Może to po prostu kwestia nierównych butelek/beczek/partii (niepotrzebne skreślić) mówię oczywiście o Bikaverze od TG. Recenzje w różnych miejscach są dosyć skrajne. Przyznam, że kupiłem na początku promocji jedną butelkę, ale trochę odkładałem na później czytając niepochlebne recenzje. Wczoraj wreszcie spróbowałem z myślą, że pewnie jeden kieliszek i odstawie, a później wleje do „gara”. Krótko mówiąc zaskoczenie i to duże… żadnej wystającej kwasowości ani garbnika wszystko w rejestrach średnich, dosyć dobrze zbalansowane. Nos super, usta gorsze mało owocu trochę beczki co dziwne w kieliszku wygląda na starsze niż jest chociaż ekspertem od bikaverów nie jestem. Ogólnie rzecz biorąc poprawne przyjemne wino w swoim przyprawowo, korzennym, leśnym i mało owocowym stylu. Jedyne co mi przychodzi do głowy to że jakaś część była źle przechowywana albo zwyczajnie nie jest równe… ostatnia rzecz to może faktycznie trzeba dać mu odpocząć kilka dni, piłem trochę „wytrzęsionych” w podróży win i faktycznie często mocno na tym traciły, aż sam się dziwiłem jak to może być to samo wino, które próbowałem na miejscu.

Pilem tego bikavera jako pierwsze wino z tej oferty i takze uwazam je za bardzo poprawne:)

Nie brnij Sławku w teorie spiskową z El Coto :)
To to samo wino tylko inne realia marżowe

Nie brnę, tylko piszę że zrobiłem porównanie dwu „identycznych” butelek innego wina.

Nie widzę innej metody, żeby stwierdzić co jest w środku…

wiem i tyle, nie przykładaj tej samej skali do wszystkiego na rynku, jeśli wiecej chcesz wiedzieć chętnie na priv
pozdr

Drogi Ducale!
Argument „wiem i tyle” nie jest argumentem w żadnej dyskusji.
W czasach, kiedy na rynku króluje podrabiane masło, wędliny z dodatkiem kompletnej tablicy Mendelejewa, oraz butelki wina z identyczną etykietą zawierające różne wina nie widzę też powodu do nieprzykładania tej samej miarki do jakiegokolwiek producenta który wstawia swój towar do marketu.
Jeśli masz jakieś informacje niejawne na temat akurat El Coto, to trudno, niech takimi pozostaną. Ja jednak już niczego na wiarę przyjmował nie będę – zawartość butelek na pewno mówi prawdę…

Panie Sławomirze. Potwierdzam Pańskie spostrzeżenia. Piłem kilkukrotnie dostępne w naszych sklepach ELCoto Blanco z 2013r i kilka takich samych teoretycznie butelek przywiezionych własnym transportem z Hiszpanii w dwóch odstępach czasowych w ubiegłym roku. To bez wątpienia są różne smaki wina ! Nie wiem jaką ktoś dorobi do tego teorię – nieistotne dla mnie . Wiem doskonale co czułem ja i towarzysze tych ” degustacji ” .
Drugi podobny przypadek to Nero d’Avola 2013 Barone Montalto przywożone z Włoch a przywożone z Austrii. Wiem na pewno ,że takie sytuacje mają miejsce. Z jakich przyczyn i pobudek wynikają nie wnikam nawet….

Rioja El Coto za 26,99 zł w Piotrze i Pawle to rzeczywiscie rewelacja ,ja kupilem w polomarkecie za 49,90:)

W tej cenie przez chwilę było zdaje się tylko różowe :). Ale „regularna” cena jest raczej w okolicach 42 – 43 zł za wszystkie 3 odmiany.

To jestesmy w domu:)

Sorki, miało być p. Czerwińskiego…

Istotnie, Mitteleuropę obserwuję uważniej z racji profilu naszego importu. Chętnie też nabyłbym jakieś Morawy, czy choćby „słowacki
tokaj”. Ale na razie nie ma powodu, by to kupować. Co chyba jest odpowiedzią nie wprost na Pańskie pytanie ;-)

Sławku
Czy twoja wypowiedź znaczy, że na Słowacji i w Czechach nie ma nic godnego uwagi?
Moim zdaniem to co napisałeś jest skrajnie nieprawdziwe

Śledzę wpisy Pana Sławomira od dawna i mimo, że z wieloma wypowiedziami się zgadzam to odnoszę wrażenie (dla całkowitej jasności podkreślę, że jest to moje całkowicie subiektywne odczucie nie podparte żadnymi dowodami, a opierające się głównie na czytaniu pomiędzy wierszami), że Pan Sławomir najbardziej ceni tych producentów których przedstawicielem w Polsce jest firma w której pracuje w dziale handlowym (vide: dyskusja na temat win rumuńskich i opinia Pana Sławomira na temat Prince Stirbey producenta win cenionych przez wiele autorytetów. Podobnych opinii można znaleźć na Winicjatywie znacznie więcej.) Podsumowując ja osobiście w ogóle nie przejmuję się opiniami Pana Sławomira na temat win których on nie reprezentuje i również uważam jak Pan Ireneusz, że na Morawach i może w trochę mniejszym zakresie w słowackim Tokaju jest wiele win godnych uwagi.

Proszę nadal się nie przejmować moimi opiniami na temat Mitteleuropy. Zajmuję się tym tematem dopiero z 15 lat, więc wiedza moja imponującą nie jest.
Będę zatem niezmiernie wdzięczny jeśli ją Pan nieco poszerzy i wymieni kilku wybitnych producentów ze Słowackiej części Tokaju czy z Moraw. Bo, widzi Pan, dość regularnie sprawdzam co się w obu miejscach dzieje, właśnie po to, by coś dołączyć do portfolio firmy, w której pracuję. I jakoś nic wybitnego nie znalazłem, a jako że nie znajduję od lat, to pewnie potrwa to kolejne lata…
Co do Rumunii: poszukiwania wina z Rumunii do portfolio zajęły półtora roku. W tym czasie również zdążyłem sobie wyrobić obraz tego rynku. Ale oczywiście wszelkie światłe podpowiedzi przyjmę z wdzięcznością!

W wypadku Rumuni polecam zwrócić uwagę na linię Mosia Tohani. ( choć podobno chodzi koło nich nieznana mi firma ProWino)

Panie Sławomirze, oczywiście ma Pan rację, że w Austrii znajdziemy na pęczki producentów cztero i pięciogwiazdkowych natomiast w Republice Czeskiej czy w Słowacji takich producentów nie ma. Natomiast bez problemów znajdziemy tam producentów trzy, dwu i jednogwiazdkowych których jedną z głównych różnic w porównaniu z producentami cztero i pięciogwiazdkowymi jest regularność i powtarzalność w produkcji dobrych, bardzo dobrych i wielkich win. W pewnym uproszczeniu możemy uznać, że producenci cztero i pięciogwiazdkowi robią takie wina regularnie a producentom jedno, dwu i trzy gwiazdkowym takie wina udają się znacznie rzadziej, co nie znaczy że wcale. Podsumowując: Niektóre wina producenta jednogwiazdkowego mogą być znacznie lepsze od niektórych win producenta pięciogwiazdkowego. Zatem uważam, że bardzo krzywdzące jest stwierdzenie, że na Morawach i w słowackim Tokaju nie można znaleźć żadnych interesujących win. Chyba, że ktoś chce pić tylko i wyłącznie wina powyżej 95 punktów to wtedy rzeczywiście niech lepiej szuka w Wachau, Kamptal, Kremstal czy też w węgierskim Tokaju. ;-)
Lub też ktoś jest importerem i na takiej powtarzalności mu zależy, klient indywidualny może sobie wybrać konkretne wina nie przejmując się całkowitą ofertą danego producenta.

Panie Grzegorzu!
Mam nieodparte wrażenie, że nie doczytał Pan czym się różni producent pięciogwiazdkowy od tych jedno- czy dwugwiazdkowych. Powtarzalność to oczywiście bardzo ważne kryterium oceny, ale zapewniam Pana, że jest tych kryteriów sporo więcej!
Cytat: „Niektóre wina producenta jednogwiazdkowego mogą być znacznie lepsze od niektórych win producenta pięciogwiazdkowego.” – Oczywiście, istnieje taka teoretyczna możliwość. Prawdopodobieństwo bliskie zeru, ale teoretycznie…

Oczywiście, moje twierdzenie o marności oferty Moraw czy Słowackiego Tokaju z pewnością są krzywdzące. Jeśli jednak tak jest, to z łatwością wymieni Pan za chwilę kilku fantastycznych producentów ze Słowackiego Tokaju, którzy bez trudu biją w szrankach Demetera, Dobogo, Szepsego czy choćby „mojego” skromnego Patriciusa i tym samym obali Pan moje jakże krzywdzące twierdzenie.

Panie Sławomirze oczywiście wiem jaka jest różnica pomiędzy producentem jedno a pięciogwiazdkowym dlatego też napisałem, że powtarzalność jest jednym z głównych ale nie jedynym kryterium odróżniającym tych producentów. Co się zaś tyczy oceny win. Ostatnio robiłem zakupy w Spitz. Kupowałem między innymi wina producenta pięciogwiazdkowego Emmericha Knolla oraz dwugwiazdkowego Winzerchof Sigl. Niektóre wina tego producenta dwugwiazdkowego były wyżej oceniane od tego pięciogwiazdkowego ( http://www.fohringer.at/OESTERREICH-oxid/Wachau/Knoll-Emmerich/?ldtype=&_artperpage=50&pgNr=0&cl=alist&searchparam=&cnid=A94F67E03E8E4E4382A254C3E9238A09 oraz http://www.fohringer.at/OESTERREICH-oxid/Wachau/Sigl-Winzerhof/?ldtype=line&_artperpage=10&listorderby=oxprice&listorder=asc&pgNr=0&cl=alist&searchparam=&cnid=479BE5B66AB14C5EABBC6AF42603CC88 ), oczywiście nie porównuję konkretnych kategorii oraz rodzajów win. Chodzi tylko o punktową ocenę wina jaką może podeprzeć się konsument nic nie wiedzący o konkretnym rodzaju wina (po prostu: chcę kupić wino które ma więcej punktów bez wchodzenia w szczegóły). Co się zaś tyczy słowackiego i węgierskiego Tokaju. Moja opinia opiera się bardziej na przypuszczeniu opartym na ogólnym doświadczeniu niż na rzetelnej wiedzy (znam zbyt mało win ze słowackiego Tokaju), ale wydaje mi się, że najlepsze wina np. takiego Ostrozovica mogły by spokojnie konkurować z jakimiś podstawowymi szanowanych węgierskich producentów (może nie koniecznie tych których Pan wymienił). Co się zaś tyczy wcześniejszego wpisu dotyczącego Rumunii moja wiedza opiera się tylko i wyłącznie na szeroko rozumianej literaturze. Win rumuńskich nie znam w ogóle, mam nadzieję nadrobić to w lipcu na miejscu w Rumunii i wtedy też planuję porównać chociażby Prince Stirbey z „Pańską” Aurelią Visinescu, wtedy też wyrobię sobie własne zdanie na ten temat. Wracając jeszcze do dyskusji w trójkącie: Czechy, Austria i Węgry to muszę napisać, że bardzo rozczarował mnie biały Eger. Z nielicznymi wyjątkami (jak np. Pinot Blanc który właśnie popijam) wina te okazały się dla mnie dużo słabsze od morawskich które miałem okazję popijać.

Do dwu wątków odnieść by się wypadało.
Biały Eger: istotnie, jest z tym drobny problem, bo wszyscy chcą kupować czerwony. Dlaczego? – pojęcia nie mam. Taki kaprys rynku. Ale mimo to jest kilku producentów, którzy uparcie robią dobre białe wina, i baz trudu mogę na żądanie wskazać te butelki.
Kolejna rzecz to linki, które Pan zamieścił. Skwituję to tak, by nikogo nie obrazić, ale by było wiadomo o co chodzi: jak widzę podobną ocenę win z Frauenweingarten i Schutta, to mnie pusty śmiech ogarnia. Cud boski by się musiał stać. Dla wyjaśnienia: system oceny Falstaffa ma jedną, dość powszechnie znaną wadę. Jak się spotkamy na jakiejś winiarskiej imprezie, to proszę mnie zaczepić, a wyjaśnię o co idzie. Publicznie raczej nie będę rozwijał, bo zaraz ktoś mnie o zniesławienie posądzi, i po co mi to…

Co zaś do Słowackiego Tokaju: no pewnie, można by porównać słowackie 6p z drugą etykietą jakiegoś znanego Madziara, i pewnie Słowak by wygrał. Tylko co to za porównanie…

Co do drugiego akapitu. Porównanie być może żadne, jednak pokazuje, że nie wszystkie tokaje słowackie są lepsze od słowackich (dla jasności: ktoś zupełnie nie zorientowany, kto kupuje kierując się tylko i wyłącznie renomą producenta może stwierdzić że butelka od tego słabszego będzie lepsza). Mi na myśl przychodzi np. porównanie dwóch Egri Csillag pierwszy od Gala Tibora drugi od Sike Tamasa. Pierwszy producent wydawał się bardziej renomowany a jego wino wypiłem z dużym niesmakiem (nie mam zwyczaju wylewać do zlewu, zważywszy na młodzieńcze doświadczenia kiedy to wypijałem nie takie świństwa ;-) ), natomiast Egri Csillag od Sike Tamasa producenta raczej ocenianego niżej okazał się całkiem przyjemny.

Co do białego Egeru bardzo poproszę o takie wskazanie. W tym roku wraz z Rumunią zamierzam odwiedzić ponownie Węgry chętnie bym sprawdził. Dodam, że ten Pinot Blanc od Grófa Buttlera którego kieliszek w międzyczasie dopiłem okazał się całkiem dobry, dużo powyżej egerskiej średniej jaką znam.

Co się zaś tyczy Falstaff. Dla wielu osób które nie mają dużej wiedzy, dużego doświadczenia oraz nie znają wszystkich kulis oceniania (czyli dla mnie) ten przewodnik jest chyba jednak jedną z najbardziej cennych pomocy w wyborze austriackich win.

Oczywiście Eger daje bardzo nierówne wina – dokładnie tak samo jak każdy region winiarski na tej planecie i bez trudu znajdzie Pan produkty niepitne, a ze sporo większym trudem te wybitne. 3/4 trzeba obchodzić szerokim łukiem. Jednak jest kilku producentów bieli, których można polecać w ciemno, rocznik po roczniku.
Zatem co do białego Egeru czy Rumunii – proszę o kontakt mailowy. Raczej nie będziemy na publicznym portalu zamieszczali reklam. Ani naszych, ani niczyich innych ;-)

Co do Falstaffa – to jest bardzo solidna pozycja, tyle że ma jedną drobną wadę, której trzeba być świadomym. Nie tylko nie odradzam, ale wręcz polecam korzystanie z jego wskazań.

Dziękuję bardzo, na pewno skorzystam. :-)

Irku! Skoro tak uważasz, to należy Ci się proste wyjaśnienie: przejedź sobie do sąsiedniej Austrii, a producentów cztero/pięciogwiazdkowych znajdziesz tam na pęczki. Znajdź mi takiego JEDNEGO na Słowacji albo w Czechach, a pozyskasz moją wdzięczność. Dozgonną.
Oczywiście wyłączamy z tych poszukiwań Węgrów mieszkających przykrym przypadkiem za północną granicą ojczyzny ;-)

Ależ służę przynajmniej dwoma, niestety oba mają już swoich importerów. (choć jeden od niedawna). Oto oni:
http://www.dva-duby.cz/
http://www.vinarstvipetratur.cz/

Na życzenie podeśle jeszcze kilka adresów

Irek, sorry… jaja sobie robisz?
Który z nich to twoim zdaniem producent wina najwyższej światowej jakości, zasługujący na 5 gwiazdek w jakimkolwiek szanującym się przewodniku???

Widać gust mam plebejski, ale obu moim zdaniem można zakwalifikować do czołówki regionu. Jasne, nigdy ( choć może lepiej powiedzieć: nie w dającej sie przewidzieć przyszłości) wina morawskie nie osiągną statusu win z Burgundii czy Piemontu ale na tle choć by win węgierskich dostępnych w Polsce nie odbiegają in minus.

Irku! Rozmawiamy o producentach światowej klasy, z tego co zauważyłem. A Ty mi coś piszesz o jakiejś czołówce słusznie zapomnianego przez boga i ludzi regionu. Wróćmy proszę do tematu…

Sławku
Długo nie pogadam, bo mnie oczy strasznie bolą ale mimo wszystko kategorycznie sie nie zgadzam na nazywanie Moraw regionem zapomnianym przez Boga i ludzi.
Nie znam tam topowych producentów, bo win po kilka tysięcy koron nie pijam i nie kupuje. Podobnie jak nie pijam i nie kupuję 6 puttonowych aszu i innych esencji. Tak wiem, życie za krótkie i człowiek powinien pijać tylko wina wielkie, ale ja jestem realista. W swojej klasie cenowej ( do 50 zł) Morawy są równym przeciwnikiem większości win węgierskich.
Jak zdarzy mi sie wybrać do Warszawy to możemy zrobić zawody. JA przywiozę dwa białe, jedno słodkie, jedno wytrawne i jedno czerwone wytrawne. Ty wystawisz podobną reprezentacje Węgier i poprosimy znajomych winopijców o ocenę w ciemno.
Jeden warunek, cena detaliczna w Polsce do 50 zł albo cena detaliczna w kraju pochodzenia do 8 euro ( lub równowartości)

Najkrócej rzecz ujmując: odrzucam z niesmakiem Twoje warunki porównania. Nie bawią mnie ani nie interesują wina w kategorii „do3dych” czy temu podobnych. Chcesz się zmierzyć z moją selekcją win? Proszę bardzo! Ale jedynym wyznacznikiem niech będzie jakość wina!

I być może, że Morawy „w swojej klasie cenowej” są godnym konkurentem czegośtam. Na przykład Słowacji. Albo Bułgarii. Ale nawet w tej żałosnej najniższej kategorii cenowej z Austrią czy Węgrami nie mają śladowych nawet szans w porównaniu.

Sławku kończąc ta dyskusję
Oczywiście wybór Sauvignon Blanc VOC 2010 z Winiarni Líbal Horní Dunajovice, najlepszym SB świata podczas Wine Competition 2011 w San Francisco to czysty przypadek.
Nie pamiętam tamtych czasów, ale byli tacy co legendarny „Sąd Paryski” z 1976 roku też uważali za przypadek.
Sławku mnie interesuje wino a nie ilość gwiazdek producenta. Proponuje abyś przyjął moje zaproszenie na degustacje win z Moraw , może zmienisz zdanie. Na Morawach będę 17-18 maj ( na sporej Imprezie winiarskiej, przywiozę kilka butelek i przytrzymam z myślą o tobie.

Ja z przyjemnością przywiozę jedną. Rozstrzygnie ten dość zabawny spór w minutę.
Co do Wine Competition w San Francisco… Irku… w roku jest więcej konkursów winiarskich niż dni… zawsze gdzieś zdobędzie się pożądany tytuł czy medal…
Jeśli jednak zdobędziesz kiedykolwiek butelkę tego „najlepszego sb świata”, to z równą przyjemnością przywiozę jedną butelkę styryjskiego sauvignona do porównania. I też będzie po temacie.
(jak widzisz – mnie też interesuje wino, a nie medale i tytuły)

Tylko nie uciekajmy w chmury . Max detal 100 euro

Mieści się na luzie :-)

Znikam do ciemności, oczy mi zaraz pękną
Miłego wieczoru .

Zdrowia, Irku!

http://www.wineofczechrepublic.cz/pl/home/86-aktualno-ci/publiczny/5148-winiarze-licz-medale-za-udany-rok-2014.html – chyba nie jest z tym aż tak źle :)

Będę monotematyczny. :-) Jeżeli porównamy całkowitą siłę winiarstwa mierzoną ilością topowych producentów to rzeczywiście Morawy nie mają najmniejszych szans w porównaniu z Austrią czy też Węgrami liczonymi całkowicie. Ale jak już np. porównamy Morawy z np. Weinviertelem lub też Egerem (w winach białych na pewno, jeżeli chodzi o czerwone to nie wiem, nie znam się) to wcale bym nie obstawiał takiej wielkiej klęski Morawian. Tak samo porównując w różnych kategoriach cenowych (no może z wyjątkiem powyżej 50 € bo takich win na Morawach chyba nie ma, a bez problemu znajdziemy np. w Wachau czy też w Tokaju) to myślę, że przegrana Moraw wcale nie musiała by być taka wielka.

Będę całkowicie usatysfakcjonowany „zwykłą” przegraną Moraw. Nie musi koniecznie być „wielka” ;-)

Dyskusja ta wprowadza mnie w coraz lepszy nastrój (nie bez znaczenia jest ten egerski pinot blanc o którym wspominałem wcześniej) :-) Tak poważnie to bardzo byłbym ciekaw wyniku takiej degustacji w ciemno pomiędzy Republiką Czeską, Austrią i Węgrami (w końcu to kiedyś byli poddani jednego cesarza) mimo, że generalnie uważam, że wartość degustacji w ciemno jest jak dla mnie przeceniana gdyż w odbiorze wina oprócz czystych wartości degustacyjnych ważny jest kontekst emocjonalny i kulturowy. Przykładowo najlepsze Sauvignon z Nowej Zelandii będzie dla mnie po prostu dobrym winem które mogę wypić, ale wcale nie muszę, gdyż mój stosunek emocjonalny do tamtego wina oraz zakorzenienie w tamtej kulturze jest równe zeru.

Mnie też to bawi
– tylko dlatego się udzielam :-)
A tak poza tym, to przecież są takie porównania rok w rok: Decanter, IWC, IWSC… i przy tym całkowicie obiektywne i niezależne jury ;-)

Panie Sławomirze zastanawiam się jaka jest znajomość win morawskich wśród szeroko rozumianych krytyków winnych z tzw. Europy Zachodniej skoro praktycznie w każdej pozycji książkowej o winie napisanej przez zachodnich autorów (mam na myśli Francję i Wielką Brytanię) winiarstwu z Wielkiej Brytanii poświęca się więcej miejsca niż z Moraw. Tutaj musi się Pan ze mną zgodzić (chociaż uczciwie przyznam, że win z Wielkiej Brytanii nie znam w ogóle), że wydaje się, że winiarstwo z Moraw to chyba jednak wyższa liga niż te z Wielkiej Brytanii (jeżeli jest inaczej proszę mnie poprawić i wytłumaczyć).

Najpierw odnośnie ostatniego akapitu. Któregoś dnia je znajdę. Ale na razie nie znalazłem.
Co zaś się tyczy obecności w publikacjach win z Wielkiej Brytanii, to ma to dość silne uzasadnienie.

Po pierwsze połowa ważnych krytyków jest Brytyjczykami :-)
Po drugie mają fantastyczne warunki do robienia szampanskoje. I udowodnili to już paroma wybitnymi flaszkami, takimi na światowym poziomie. I nie na konkursie w Jaśle ;-)

Po trzecie: proszę zapytać jakiegoś Bryta czy Franka na jakim kontynencie leżą Morawy. (Moravia? Ma to miejsce jakąś angielską nazwę?)

I to już w zupełności wystarczy, by o winach brytyjskich się mówiło i pisało, zaś o morawskich…

Pewnie znajdzie się wśród znanych nazwisk choćaż jedna osoba, która może mieć pojęcie o temacie Moraw. Obstawiałbym Panią Gilby, która specjalizuje się w Mitteleuropie. Pozostali będą kwitowali pytania na ten temat uprzejmym uniesieniem brwi.

Panie Sławomirze w tym wpisie udowadnia Pan, że brak wysokich ocen dla morawskich win wystawionych przez krytyków z Zachodniej Europy wynika nie z ich poziomu tylko z ich nie znajomości. Ciężko chyba oceniać coś czego się nie zna? Co się zaś tyczy Pańskiego pierwszego akapitu, ja znalazłem takie morawskie wina które wzbudziły moje uznanie (zaznaczam, że są to moje prywatne oceny nie podparte tak dużym jak Pańskie doświadczeniem jeżeli chodzi zarówno o lata jak i ilość wypitych win, w sposób świadomy piję wina dopiero od kilku lat). Jednym z ostatnich takich win było: Vinarstvi Baloun Veltinske Zelene pozdni sber 2011. Jak dla mnie to bardzo porządne wino które bije na głowę wiele wypitych przeze mnie austriackich czy też węgierskich.

Na konkursie jurorzy dostają do oceny wino. Nie muszą wiedzieć czy pochodzi ono z Zimbabwe, czy z Moraw. Mają technicznie ocenić płyn w kieliszku, i szczególnie niepotrzebna im wiedza o tym, czy w Zimbabwe sadzą winorośl na granitach czy na wapieniach.
Oczywiście, wszędzie znajdzie się przyzwoity late harvest, który samą swoją lateharvestową naturą będzie sprawiał przyjemność. Tyle że – by porównywać poziom winiarski dwu krajów – trzebaby go zderzyć z odpowiadającym mu winem z Węgier/Austrii. W obu wypadkach wynik będzie podobny… A że przewyższa też marketową etykietę od austriackiego producenta? To zupełnie normalne – w każdym kraju robi się wino na potrzeby marketu :-(

Trochę późno ale pozwolę sobie na już ostanie (obiecuję ;-)) komentarze.

Może od końca? Myślę, że jest Pan zbyt surowy dla tego veltinera z Wachau. Byłem w kilku austriackich marketach i tego wina nie widziałem (co oczywiście nie oznacza, że go tam nie ma, pewnie w tych których jest nie byłem?), natomiast bardzo często bywam w polskich marketach, tam już tego wina nie spotkałem nigdy. Podejrzewam, że jeżeli już można było by go spotkać w Polsce to w nielicznych specjalistycznych sklepach gdzie dumnie prężyłby się wśród kilku na krzyż austriackich kolegów.

Jeżeli chodzi o porównanie tych dwóch veltinerów morawskiego i z Vachau. Myślę, że porównanie to jest jak najbardziej uprawnione choćby dlatego, że wina te grają w tej samej lidze cenowej 5-10 € (Tak wiem Panie Sławomirze, liczy się tylko jakość, cena nie może być składową porównania) i ten parametr przy ocenianiu dla wielu ma jednak znaczenie. Trochę absurdalne wydaje mi się było by porównywanie dwóch win jednego za 5 € a drugiego za 50 €. Tak poza tym producenci ci prezentują ten sam trzygwiazdkowy poziom.

Co do poziomu winiarstwa Austrii i Republiki Czeskiej. Tutaj sporu nie ma wcale. Też uważam, że ogólny poziom w Austrii jest o wiele wyższy niż w Republice Czeskiej. Natomiast nie oznacza to, że w Republice Czeskiej nie ma żadnych win których nie warto by było kupić.

Na koniec cytuję: „Oczywiście, wszędzie znajdzie się przyzwoity late harvest”

Bardzo się cieszę Panie Sławomirze, że zaczyna przechodzić Pan na ciemną stronę mocy ;-)

To, że można znaleźć gdzieś przyzwoite wino jest dla mnie (a podejrzewam, że dla wielu, a może i większości) najczęściej wystarczającym powodem żeby warto było to wino kupić.

Tym samym przyznał Pan mimochodem, że jednak są na Morawach wina które warto kupić. :-)

Kończę swój przydługi udział w tym jakże fascynującym dla mnie wątku, który powstał pod bardzo ciekawym dla mnie, a myślę, że i dla Pana artykule poświęconym portugalskim winom z Biedronki ;-)

Pozdrawiam serdecznie.

Gwoli ścisłości – ten Veltliner stoi w Piotrze i Pawle. To dla Pana Sławka jest czynnikiem, który to wino dyskwalifikuje :).

Panie Grzegorzu!
Interpretuje Pan moje wypowiedzi w najbardziej optymistyczny sposób z możliwych. Podziwiam, bo to rzadka i cenna umiejętność ;-)
Co do wspomnianego veltlinera: to jest całkiem dobrze zrobiona butelka. Oceniam jak oceniam, bo życie jest za krótkie na „całkiem dobre butelki”.
Od zawsze jestem po ciemnej stronie mocy, ale nie wywodziłbym takiego wniosku ze stwierdzenia, że da się zrobić przyzwoitego late harvesta w Zimbabwe. Wszędzie się da, zaś cukier pokryje inne niedostatki. Może zatem lepiej wysnuć wniosek, że zupełnie niedaleko od Moraw są regiony, gdzie słodkie wina robi się świetnie i to od wieków, i tam ich szukać?
Z Ukłonami!

Zarzekałem się, że już nie zabiorę głosu, ale niech tam. :-) Gwoli ścisłości, bo niestety nie wiem czy dobrze Pana zrozumiałem: ten morawski veltiner o którym pisałem jest winem wytrawnym o dosyć wysokiej kwasowości i niewielkim cukrze resztkowym.

Mi się wydaje, (lub też wolał bym) że jednak dyskusja dotyczy przede wszystkim wina a dopiero później producentów?

Mnie też się tak wydaje :-)

Stapleton & Springer

Oczywiście. A czyja jeszcze mogłaby być?

W takim razie warto by wprowadzić rozróżnienie na wina od winiarzy oszustów i wina od uczciwych winiarzy. A nie na wina z marketów i.,.. .

Tyle, że tu nikt nie popełnił oszustwa…

Panie Krystianie! Co do owej „winy”, to oczywiście odpowiedziałem nieco zbyt pochopnie. To nie jest bynajmniej tylko wina winiarza. Jest jeszcze co najmniej kilku współwinnych tej sytuacji.

Bez większego trudu dałoby się go powtórzyć w większej skali – gdyby taki eksperyment kogokolwiek interesował. Ale – jak znam życie – to zbędny trud.

Przy okazji niegdysiejsiej Vivigardy w Biedronce myśmy taki eksperyment przeprowadzili na 12 butelkach. Tylko że tam subiektywne odczucie różności wina zostało poparte innymi korkami, a potem także śledztwem które wykazało kulisy całej historii (producent nie miał dosyć wina, żeby zrealizować zamówienie).
Więc może szkoda, że „Nie zadałem tego pytania. Pewnie dlatego, że odpowiedź na nie nie za bardzo mnie interesuje”, skoro wielokrotnie o tej kwestii wypowiadasz się w tym wątku.

Wlasnie przelalem do dekantera i za dwie godzinki sprobuje to Pingo Doce:)

Jak wypadło to Pingo Doce?

W zapachu ciemne owoce ,nuty asfaltowe,wanilia. W smaku czarna porzeczka ale taka jakas rozmyta,mocny alkohol i jak dla mnie za duzo beczki.

Dzięki!

Jej… Chce wam się te wina przelewać do dekantera i czekać 2h? W Portugalii nikt by tego nie zrobił :)

To nie jest kwestia czekania,dekantuje zawsze na 2godz.przed checia wypicia.Uwierz wino naprawde jest lepsze:)pozdrawiam

No właśnie nie wierzę. Starsze bordeaux mam cierpliwość przelać, ale taką masówkę? To jest wino stołowe, do jedzenia, otwierasz i pijesz. Szkoda czasu. Poza tym, jak przynoszę wino z piwniczki, to ma dobrą temperaturę, a jak przeleję do dekantera, to potem jest za ciepłe.

No wlasnie:), to wino musisz zaniesc z powrotem do piwniczki:) azeby temperatura onego nie wzrosla to (zgodnie z Twoja interpretacja )musisz wypic jednym haustem:)

Pierwszy kieliszek jest najważniejszy :D

Nasuwaja sie slowa piosenki -Nie pij Piotrek:)

Tak czy owak jednak cos czytaja:)
Swoja droga to duzy plus dla WI’

Duży. Można nawet zaryzykować tezę, że zasłużony :-)

Zwal jak zwal byleby nauka nie poszla w las:)

To zależy od butelki :)

Panie Sławomirze, proszę podać nazwy blogów, które piszą w większości o dyskontach, czyli załóżmy, że w ciągu ostatniengo pół roku 50% publikacji to Lidl i Biedronka (wyłączam to D3D, bo to inna formuła i zakres cenowy zawężony). Albo pójdę na rękę – 30%. Powodzenia,

Lidl wcale nic nie chce przeceniać, chyba że w Toruniu… ;) Tam podobno Andron-Blanquet za 5 zł/ flaszka, a w Poznaniu twardo stoi po 49,99 :(.

Za 5 zł był rocznik 2007.

To może jakiś link z cenami Pan wrzuci bo na stronie winkolekcji nie znalazłem.
Natomiast w temacie wspomnianej Biedronki, niech mi Pan powie ile win w cenach < 20zł jest u Pana w ofercie i które szczególnie Pan poleca, jako znacząco lepsze niż te z Biedronki.

Pilnuję zasady, że ani w MW ani na Winicjatywie nie reklamuję „swoich” win. Dopiero by się zaczęło, i słusznie, odsądzanie od czci i wiary. W mojej ofercie nie ma win poniżej 20 zł, właśnie z powodu, o którym wielokrotnie pisałem. W tych cenach ogromna większość win to wina przeciętne i słabe, nawet biorąc pod uwagę Biedronkową siłę zakupową, a co dopiero możliwości firmy wielokrotnie mniejszej. Z jakiejś przyczyny istnieje portal „Do Trzech Dych” a nie „Do Dwóch Dych”. Dlatego też wolę zaoferować klientom wina trochę droższe i nie ścigać się z dyskontem na polu, na którym nie mam szans.

No i tu dochodzimy do sedna problemu. 90% kupujących w biedronce przeznacza na wino max 20zł i właśnie dla takich osób winicjatywa tworzy te artykuły. Aby spośród kilkunastu słabych win wybrać coś co nadaje się do picia. Dla tych, którzy chcą pisać o winach lepszych (ale jednocześnie znacznie droższych) można zrobić oddzielny portal albo przynajmniej dział. Tam może pisać Pan lub pan Hapak i, miejmy nadzieję, że żaden fan win za 20zł nie będzie was krytykował za snobizm, etc.
Pozwólmy ludziom pijącym tanie wina na wymianę poglądów na temat tych miernych win i nie krytykujmy w czambuł wszystkiego co tanie i z dyskontu.

Tutaj się nie zgodzę. Wina do 20zł kupują chyba ludzie, którzy na Winicjatywę nawet nie zaglądają…
Dla mnie właśnie takim optymalnym zakresem cenowym dla wina codziennego jest 25 – 30 zł, dla wina nieco lepszego do 37 zł, powiedzmy. Powyżej w sumie nie ma znaczenia, czy wino kosztuje 45, czy 62. Musi być dobre.

Czy W. robiła kiedyś jakieś ankiety, kto Was w zasadzie czyta? :)

Panie Tomaszu!
Jestem Panu niezmiernie wdzięczny za zgodę na pisanie w dziale, który jeszcze nie powstał, i pewnie nie powstanie.
Póki co jednak ten portal nazywa się Winicjatywa, co sugeruje, że pisze się tu o winie. Będę zatem nadal psuł Panu nastrój krytykowaniem winnego fast foodu.
Gdy tylko zmieni nazwę na Biedronko/Lidlo-Winicjatywa, to natychmiast stąd zniknę.
Ale nie sądzę, by taka zmiana zaszła wkrótce, zatem póki co…

Panie Sławomirze, no niestety nie ma Pan w ofercie win poniżej 20 złotych, bo wino za 2,5 euro musi dużo zarobić – czyli pójdzie za co najmniej 25 złotych. A sądzę. że ma Pan w portfolio butelki, które ex cellar tyle kosztują. Proszę więc powiedzieć, czy jeśli Biedronka kupuje wina w tej cenie i Pan, to czy uzasadnione jest to (dla konsumenta), że u Pana takie wino kosztuje powiedzmy 25 pln, a w biedronce 17 pln. Nie oszukujmy się, wino ze sklepu specjalistycznego za 3 dychy to ta sama półka cenowa, co z dyskontu za 18-20. Oczywiście, selekcja jest tu kluczowa, i chyba to szczęście dla importerów, że Biedra i Lidl (ze wskazaniem na te pierwszą sieć) nie mają lepszych kupców (bardziej „opitych”).

Wino kupione za 2,5 euro, wystawione na półce za 17 zł nie pokrywa nawet kosztów (zakup, transport, akcyza, koszty finansowania, koszty magazynowe itd), nie mówiąc już o marży, więc włóżmy to między bajki.

Przy skali mikro pewnie nie, ale jeśli ktoś bierze 40-50 tysięcy butelek od jednego producenta i ma tysiąc innych produktów w innych kategoriach, to z każdej butelki wystarczy zarobić mu jakieś 1-1,5 pln i jest już o co walczyć.

Tak, a potem robi przecenę i sprzedaje je za pół ceny. Nie żartujmy. Po prostu cena zakupu jest sporo niższa niż te 2,5 i tyle.

To może 2 – efekt skali. Po prostu wskazuję, że są czynniki, które sprawią, że wino w tej samej cenie ex-cellar dyskont może puścić dużo taniej, bo to inny rodzaj handlu. I tak się kształtuje rynek, że mali importerzy biora wina od małych producentów a nie dużych wytwórni, bo nigdy nie wiadomo, kiedy biedra ukradnie etykietę :)

Nic nie zrozumiałem z tego co napisałeś.

Każdy miewa gorsze dni.

Sławku
Dlaczego pod adresem MW nie lecą te wszystkie zarzuty które zwyczajowo lecą po blogerach kiedy piszą o dyskontach ?

Bo może jest ‚uwikłany’ w różniste relacje. Ten rynek jest jeszcze zbyt mały, i każdy z każdym za stołem już siedział i klepał się przyjacielsko po plecach :D. Takie relacje widać i tu (jeden z redaktorów nie odpowiedział na proste pytanie; czemu inne wina z panelu były słabsze – pytały dwie osoby i cisza). Nie odpowiedział, bo prawdopodobnie znajomy Marian prosił, żeby nic złego o nich nie pisał, bo ściągnął większą ilość i trzeba to sprzedać, a że drogie… Takie życie, taka praca.

Tyle żółci się zebrało…

Parę lat od tego czasu minęło ,nieprawdaż ? U nas wówczas nikt nie myślał nawet polskim winie a teraz winiarstwo nabiera rozmachu i jest już wiele etykiet wartych uwagi . Może więc i tam coś się zmieniło ,nie sądzi Pan ? :) Przy najbliższej okazji może warto odbić nieco z trasy ‚dogranicznej’ i wstąpić do winiarni gdzieś obok…To może być ciekawe doświadczenie i zaskoczenie biorąc pod uwagę tamten „kwas” ,

Dziękuję za zachętę.
Trudno będzie jednak się skusić gdy za granicą czekają pyszne weltlinery i rieslingi.
Co do Polski, to rzeczywiście miałem okazję ostatnio próbować białych win od Płochockich i z winnicy Nad Jarem . Byłem mile zaskoczony .
Może więc mimo wszystko dać szansę i aktualnym Marawom ?
Pozdrawiam.

Co dowodzi tego samego. Stawia Pan znak równości między dwoma mediami, w tej konkretnej sprawie. WI nie współpracuje z dyskontami, natomiast MW współpracuje. W tej sytuacji jeżeli mielibyśmy traktować oba media tą samą miarą to działanie MW zagraża jego bezstronności. Oczywiście nie postawił Pan tezy wprost.

Kilkanaście godzin to może być za mało :). Ja robiłem go wg przepisu wczoraj z oryginalnego bacalhau przywiezionego z Portugalii. Leżał w wodzie prawie 48 godzin i był akurat.

moczyć w mleku albo wodzie – jak najdłużej. Gotować raczej nie.

Biedronkowy filet Bacalhau okazał się rybą uwodnioną, wypłukaną, glazurowaną – raczej mało słoną. Ja go tylko rozmroziłem w lodówce, zagotowałem w wodzie i rozdrobniwszy rzuciłem na patelnię realizując przepis „a Bras”. Szczerze mówiąc, to się zawiedliśmy jego neutralnym smakiem. Płatów w mojej Biedronce niestety nie było.

Przy takiej przebitce spróbuje.

Wczoraj kupiłem i jestem zawiedziony. Może to problem tej konkretnej butelki ale to Douro strasznie płaskie i rozwodnione mi się wydało. Znacznie poniżej wspomnianego Vallado czy choćby Dourosy sprzed roku.

Domingo Alves de Sousa Douro Vale da Raposa 2012

Nigdy nie trafiłem na bardzo złe wino z Douro, na potwierdzenie tej
tezy dodam, że obecna portugalska oferta to chyba czwarta z rzędu, kiedy
Douro stanowi najmocniejszy jej punk. Nie inaczej jest i tym razem.
Wino jest naprawdę fajne. Tu już jest ciało, jest owoc (śliwka), są tony
ziemiste i przyprawowe. Beczka użyta w rozsądny sposób, ubogaca całość a
nie maskuje niedoróbki, jak napisałem wyżej tu miała się o co oprzeć.
Kwasowość na dobrym poziomie, garbnika w sam raz. Sprawdzi się do
steka, ale też do książki o ile ktoś lubi takie dość mocne w smaku wina.
W swojej klasie cenowej do 25 zł zdecydowanie najciekawsza propozycja
Owada. Nie miałem okazji spróbować flagowego wina oferty czyli
wycenionego na 30 zł Herdade dos Grous Alentejano Tinto 2012 ale z
pośród podesłanych to najjaśniejszy punk. W kontekście dyskontowym i nie
zapominając o cenie daje 5.0 czyli bardzo dobre-opinia Blurpppa z wczoraj:)

Wczoraj wieczorem dokończyłem butelkę i wrażenia mam nieco lepsze niż dzień wcześniej. Może to zasługa temperatury i odstania się wina ( w poniedziałek otworzyłem prosto ze sklepu – wczoraj piłem lekko schłodzone). Niemniej tej mocy w smaku nie dostrzegłem. Ale, jak pisałem, może to kwestia tego egzemplarza (dotrzechdych trafiło na korkowe).

Wczoraj spróbowałem CdR Fruite i było strasznie wodniste, w aromacie mocno alkoholowe, nie powiedziałbym że to Rodan.

Trzeba było Seguret zakupić. W mojej opinii zupełnie przyzwoite.

Do tej pory nie było nic lepszego z Rodanu niż CdR Villages 2011, ten z nowej oferty smakuje przy tym jak wino różowe, zresztą aromat ma tak lekki że z zamkniętymi oczami pomyliłbym z różowym.

W lidlu są chyba 4 nowe rożne rodzaje CdR- 2 po 14,99 1 po 17,99 i 1 coś kolo 23 zł . Fruite (14,99) nie za bardzo mi podeszło. Aromat był. Ale jakieś takie rzadkie i sztuczne.
Próbowaliście pozostale ?
pozdr.

Potwierdzam, berbelucha jakich mało. Chyba najgorsze coś, co miałem okazje z lidla pic.

CVS pour Les Grands Vignobles du Sud Côtes du Rhône Fruité 2013
– nuty piwonii w zapachu przypominają niemal Beaujolais. Równowaga w
smaku jest niezła, chociaż dominuje kwaśna nuta wiśniowa. Bardzo
podstawowe Côtes du Rhône, ale akceptowalne i w sumie przyjemnie pijalne
w swojej cenie 14,99 zł. ♥♥-opinia Winicjatywy:)