Mmm, nie chcę generalizować – może trafiłem na butelkę, która nie była świetnie przechowywana, może… wiele jest możliwości :) Czytałem pochlebne opinie Andrzeja Strzelczyka, któremu bardzo ufam – w moim kieliszku jednak brakło owocu, a została sucha tanina. Chętnie spróbuję go kiedyś raz jeszcze – szczególnie po entuzjastycznej opinii Wojtka o Państwa Albarino, które (niestety – naprawdę żałuję!) mnie ominęło. Przy kolejnej wizycie nad morzem na pewno go spróbuję.

Andrzej ocenił Envyfola jak poniżej:

Envyfol Syrah, Pays d’Oc

czyste (bez wad, bez aromatów błędów produkcyjnych czy braku
higieny podczas produkcji), dość sporo ciemnego owocu z przewagą
czarnej porzeczki i jeżyny. W ustach jest trochę suchej taniny, ale owoc
na szczęście przykrywa to niedociągnięcie. Dobre, proste, codzienne
wino.

Faktycznie zaznaczył obecność suchej taniny, ale jednak dominację owocu. Ogólne rynkowe opinie (a wino dostępne jest w ponad 100 restauracjach w Polsce) są również raczej pochlebne, proszę o podanie adresu prześlę Panu butelkę Envyfol Syrah do weryfikacji (grzegorz.wejer@winnepola.pl)

Czytałem tą opinie Andrzeja i byłem wtedy mocno zdziwiony właśnie przez ten brak owocu, który wydał mi się wręcz podejrzany :) Absolutnie nie kwestionuję, że to wino naprawdę jest w porządku – „pech” może zdarzyć się zawsze, i winu i degustującemu, ja również mogłem mieć po prostu gorszy dzień i odebrać to wino w sposób dla niego nieuczciwy.

Bardzo dziękuję za propozycję – nasz adres korespondencyjny publikujemy w zakładce kontakt na winne-przygody.pl – ale zupełnie poważnie proszę się nie kłopotać, ja sam z chęcią zamówię butelkę tego Syrah, gdy tylko zauważę to wino ponownie w karcie. Wierzę, że nierzadko weryfikacja własnej opinii jest potrzebna i nie wątpię, że tak może być właśnie w tym przypadku. :)

Załatwione

Pięknie dziękuję i aż mi głupio, że taka burza w szklance wody z tego wyszła.

Jak burza na Wybrzeżu świeci słońce :-)

Tego akurat całkiem zazdroszczę, nie mogłem się pogodzić z końcem urlopu i koniecznością powrotu do zwyczajnego miasta :)

Cieszę się że podstawowy rodan z naszej oferty jast owocowy czyli taki jaki powinien być trunek entry level w restauracji

Myślałem, że nawiązujemy do Albanta Albarinio i stąd stwierdziłem, że przy cenie zakupu 6,50 Euro trudno będzie się zmieścić w cenie ok.50zł Ja kiedyś miałem okazję pić albarinio, które zapadło mi w pamięci Mar de Frades, które było genialne, ale niestety jak miałoby się znaleźć na rynku polskim to obawiam się, że nawet 100zł nie wystarczyłoby na zakup butelki.

W niebieskiej butelce?
Komercha z każdej wolnoclowki, ale nienajgorsza…

Skoro już mówimy o nierozbudzaniu językowych namiętności, „dojrzewa w depozycie aż 24 miesiące” po polsku oznacza, że winiarza skazano na karę więzienia i musiał na ten czas oddać swoje Albariño do depozytu, gdzie ładnie sobie dojrzało.
Proponuję „kadź” albo „zbiornik”.

Mój wpis kierowałem do blogera, który pisze że nazywa się Romeu http://portugalskiewina.blogspot.pt/search/label/Albari%C3%B1o
Rozumiem, że Redakcja lubi mocno trzymać nadzór właścicielski nad treścią wpisów. To cieszy.
Ja nie sądzę, żeby ktoś chciał nam wysłać to wino w jednym pociągu ze zmartwionym winiarzem na izolację w Alcatraz Island, panie Wojciechu. Depozyt jest depozytem. I to z nierdzewnej stali w dodatku. Nawet w winie. Język polski jest niestety dosyć ubogi do wyrażenia bogatego wachlarza wyrażeń dotyczących winnych aspiracji i trzeba sobie jakoś radzić. Tak się składa, że pojęcia wpisane przez Pana w klamerkach nie są mi tak do końca obce. Pytanie właściwe, dlaczego to dziwne słowo tam się znalazło? No właśnie.
Á propos, czy lubi Pan wina mięsiste z Biedronki?
Propozycje przyjęte z pełną aprobatą. Pozdrawiam

Słowotwórstwo jest zasadne, jeśli tworzy określenia dotąd nieistniejące albo celniejsze niż dotychczasowe. Kalka z hiszp. depósito żadnej z tych funkcji nie spełnia, bo istnieją już w polszczyźnie co najmniej dwa słowa (i to słowiańskiego pochodzenia) oznaczające dokładnie to samo.
Oczywiście każdy termin w żargonie winiarskim można na tej zasadzie zlustrować. Akurat „mięsiste” może być też jabłko, więc takie określenie faktury wina (oczywiście to też jest kalka z ang. meaty, fr. charnu itd.) nie wydaje mi się niczym dziwnym.
Pozdrawiam i dziękuję za merytoryczne komentarze

Sam Pan widzi, że do winiarskiego słownika wkradają się nawet księgowe intruzje, które nieopatrzny czytelnik może pomylić z paragonem za tanią alpagę w Markecie u pani Basi. Zaglądałem w depozyt słownika. Wszystko O.K.
Proponuję wyciszyć ten temat dla dobra światowego winiarstwa i pogody niedzielnego poranka. Pozdrawiam.

Dzięki za miłą odpowiedź! Rzeczywiście wkradają się do mojego bloga drobne błędy, ale cóż, blog piszę od wielu lat wyłącznie w jednym celu: zachować w pamięci co już w życiu piłem, kiedy i do jakiej potrawy.
.
Co do Fefiñanes: byliśmy u producenta już dwa razy, to piękny stary pałac w centrum miasteczka, kochamy jego wina (generalnie 90% Albariño jest cudowne). Jak Pan dobrze na pewno wie, kiedy potem w domu pije się wino z miejsca w którym się było, wspominając ludzi z którymi się w bodedze rozmawiało….wino smakuje inaczej, lepiej.
Zapraszam so Portugalii i do Galicji.
PS. Jest jeszcze jeden ważny element picia Albariño: słońce. To wino jest stworzone, aby pić w gorący dzień i w pełnym portugalskim albo galicyjskim słońcu.
Pozdrawiam bardzo serdecznie.

Nie ma co się martwić. Każdemu zdarzają się fałszywe kroki. Proszę dalej pisać. Będziemy czytali. Mam nadzieję, że się Pan nie obraził z tym III año. No, śmiesznie to wyszło. Mnie ktoś w ubiegłym roku wysłał polskiego Watsappa z noworocznymi życzeniami: Feliz ano nuevo. Koledzy zrywali boki przez cały tydzień.Tylko pan Wojtek ma jakoś ostatnio mało humoru i od razu włócznią wymierza w kogo się da.
Pan to może czuć się mocno uprzywilejowany z racji tego słońca i dostępu do kategorii dobrych białych win. Trzeba dużo próbować Romeu, bo jest co, a czas szybko leci. Ma Pan tam niedaleko, w Prado de Miño prawdziwe skarby. Proszę spróbować Birrei i Summum. Obydwa są w różnych cenach ale potrafią cieszyć. Z tym, że jeden to pełne Albariño a w drugim wymieszano go tylko w 10% z Treixadura i Godello. Obydwa mają wszystko. Spektakularne. Prawdziwe delikatessen.
Dziękuję za zaproszenie.
My jeździmy czasem do Sanjenjo na veleros.
Pozdrawiam serdecznie.

Szanowny Panie Wojtku. Oba wina zanotowałem, dziękuję i na pewno spróbuję. Z domku mamy 45 minut samochodem do granicy, a już tam tuż nad rzeczką wiele winnic i sklepów. Do Sanxenxo-Sangenjo (chyba nie Sanjenjo, :) tylko – en gallego y oficialmente Sanxenxo) jeździ mój syn na wakacje z namorada.
Ma Pan rację: czas szybko leci, dlatego dużo podróżujemy (proszę rzucić okiem na nasze podróże tutaj: http://www.kuchnianadatlantykiem.com/2015/09/nasze-podroze.html.
.
Patriotycznie polecę Panu (choć na pewno Pan zna) Soalheiro Primeiras Vinhas – magia na najwyższym światowym poziomie.
.
Mam nadzieję więc na spotkanie winne gdzieś u nas albo w Galicji……

Dziękuję i mniej formalności proszę. Wojtek jestem. Jak odwiedzi Pan Rey de la Fuente to proszę poprosić Marciala, żeby pokazał namalowany obraz z tematyką wina. Mają tam dzieła sztuki zamknięte nie tylko w butelce.
https://www.google.es/maps/place/Sanjenjo,+Pontevedra/@42.4043711,-8.8257504,14z/data=!3m1!4b1!4m5!3m4!1s0xd2f68495e993205:0x568ef686d9a5776f!8m2!3d42.4033003!4d-8.8113591
Pozdrawiam :-)